Mat jal mere dost kisiki daulat dekh kar,
Khuda tujhe bhi dega teri niyat dekh kar.
A shayri written on the 6akda in which i was sitting while going to college.

એટલા આંસુ નાં આપો કે ફરી કોઈ દિવસ રડી ના શકું

નીચે ની ચાર પંક્તિઓ મેં ૧૮ ડિસેમ્બર ૨૦૧૦ ના રોજ બપોરના ૧ વાગે અને ૩૦ મીનીટે લખેલી.

એટલું દર્દ નાં આપો કે સહન નાં કરી શકું,

એટલું રિસાય ના જાવ કે ફરી મનાવી ના શકું,

એટલી દુશ્મની ના રાખો કે નવા મિત્રો બનાવી ના શકું,

એટલા આંસુ નાં આપો કે ફરી કોઈ દિવસ રડી ના શકું. 

- યશપાલસિંહ જાડેજા

અધીરો છે ઈશ્વર તમને બધું આપવા માટે

અધીરો છે ઈશ્વર તમને બધું આપવા માટે પણ, તમે ચમચી લઇ ને ઉભા છો દરિયો માંગવા માટે. via Gujarati Shayri

When a door of happiness closes, another opens, but often we look so long at the closed door that we do not see the one which has opened for us. - Helen Keller

બિચારો પતિ આજે પતી જવાનો

હમણાં ફેસબુક ઉપર આ કાર્ટૂન જોયું તો મને ઈચ્છા થઇ કે લાવ મારા બ્લોગ પર શેર કરું. બિચારો પતિ આજે પતી જવાનો :-) 

"Nylon khaman ma to kashu na hoi! Poni hoi poni. 2 vaar bathroom jaav etle pachi jaai. Lo, khav khav." Said 1 uncle from Mahesana to other while stuffing his mouth with Nylon khaman. :-)

Jordaar thandi 6e aaje. Ema pan raat na 3:30 vage uthi ne naahvu e bov himmat walu kaam karyu me. lol :-)

Research = Patience + Persistence + Perseverance

It's being almost 4-5 months since 3rd semester of my M.Tech program started. In this 2nd year of M.Tech program, consisting of 2 semesters (3rd and 4th), we've to carry out dissertation/research work. Well in M.Tech, the duration of research to be done is only 1 year and cannot be compared to the research done for a doctorate degree. But still, in these 4-5 months, I've realized that research requires lot of Persistence, Perseverance and above all, Patience. 

Secondly, research seems to be life less sometimes. You have to do your work alone and there are no classes to attend, as we had in our 1st year. You only interact with your Guide and other students too seem to do the same. Interaction between classmates do happen, but then it is only on non-technical matters as no one has clue on what research the other guy is doing. 

One needs to be dedicated for research. Research requires self-motivation :-(. One has to constantly be with the problem, thinking of solutions to solve it and still no guarantee of success. And all this seems to be difficult for all of us. ;-)

પન્નીને પહ્તાય તો કે'ટો ની

Lyrics : 

પન્નીને પહતાય તો કે’ટો ની.
વાહણ જો અથડાય તો કે’ટો ની.

અમના તો કે’ટો છે કે પાંપણ પર ઊંચકી લેમ.
પછી માથે ચડી જાય તો કે’ટો ની.

અમના તો પ્યાર જાણે રેહમની ડોરી.
એના પર લૂગડાં હૂકવાય તો કે’ટો ની.

”એની આંખોના આભમાં પંખીના ટોળાં…”
પછી ડોળા દેખાય તો કે’ટો ની.

હમ, ટુમ ઔર ટન્હાઇ, બધું ઠીક મારા ભાઇ
પછી પોયરાં અડ્ડાય તો કે’ટો ની.

- ડો. રઇશ મનીયાર

Lyrics Source : http://layastaro.com/?p=431

Never Be Too Strong

A little while ago I received a nice message on my mobile phone. The
message reads -

"The very strong disadvantage of being too strong is - Nobody Cares
when you are Hurt."

I always hate to comb my hair. માથા ના વાળ ઓળવાનું મને કાયમ કંટાળા જનક લાગે.

At Kashipura Kampa, 10kms from Himmatnagar. My friend Maitrey Patel is getting married.

On the way to Himmatnagar.

Bought Fastrack Watch

Wanted to purchase a watch since long time because the one I had needed much repairs. I needed a watch which also showed date as I never remember the date when I have to write it during exams. Bought it from a Fastrack showroom near Swastik Char Rasta, Off CG Road, here in Ahmedabad in the evening at a price of Rs. 1695.

At Himalaya Mall, Ahmedabad.

Having dinner at Nimboo Tamatar Mirchi with Shrikant Patel.

Internal exam over

Today our internal exam for the subject Research Topics and Methods was held. After the exam I came to Shrikant Patel's place in Ahmedabad along with him on the bike.

મંદિર પાસે નો મ્યુઝીકલ ફુવારો

થોડા દિવસો પહેલા હું અને જાગૃત રાતે ટાઉનશીપ માં ચાલવા નીકળ્યા'તા ત્યારે ઘણા વર્ષો પછી મંદિર પાસે નો ફુવારો કાર્યરત હાલત માં જોયો. જોઈ ને ઘણો આનંદ થયો અને નાનપણ ની યાદો તાજી થઇ.

તમારા ગામનું શું વખણાય છે ?

સ્ત્રોત - ફેસબુક ની આ લીંક

11.11.11 11:11

Today at 11 hours 11 minutes and 11 seconds it was 11.11.11 11:11.

આજે બપોર ના ૧૧ વાગે અને ૧૧ મીનીટે અને ૧૧ સેકન્ડે તારીખ અને સમય હતા : ૧૧.૧૧.૧૧ ૧૧:૧૧ 

ક્યા હશે એ પરી ?

This song from the album "Majja Ni Life" by RJ Dhvanit is really mesmerizing.

Life starts again as usual after Diwali vacation. On the way to college.

Lag Jaa Gale Ki Phir Yeh Haseen Raat Ho Na Ho

Listening "Lag Jaa Gale Ki Phir Yeh Haseen Raat Ho Na Ho, Shaayad Phir
Iss Janam Me Mulaakaat Ho Na Ho..." by Lata Mangeshkar :'-(

ખુદાની મને મહેરબાની ઘણી છે, ઘણાની મહોબ્બત અને લાગણી છે

ખુદાની મને મહેરબાની ઘણી છે
ઘણાની મહોબ્બત અને લાગણી છે

અમસ્તી નથી નામના થઈ અમારી
અમે વાવણી જે કરી, તે લણી છે

બધે પેશ આવ્યા અમે લાગણીથી
અમે લાગણી લોહી સાથે વણી છે

ધરા ધ્રુજશે તોય પડશે નહીં એ
મહોબ્બતની ઊંચી ઈમારત ચણી છે

મને એવા 'આઝાદ' મિત્રો મળ્યા છે
જે મિત્રો નથી કિન્તુ પારસમણી છે

- કુતુબ આઝાદ

Source : http://rankaar.com/blog/archives/188

Post Diwali Syndrome દિવાળી પછી નું ઠો-ઠો અને સુડ-સુડ

Eating various sweets and other delicacies during diwali and new year gives me a sore throat accompanied by coughing and wetness in nose. So I have coined this phenomenon as Post Diwali Syndrome.

Also read : Post Navratri Syndrome

દર વર્ષે દિવાળી અને બેસતા વર્ષ માં મીઠાઈઓ અને બીજી વાનગીઓ ઝાપટી ને મને ઉધરસ (ઠો-ઠો) થઇ જઈ છે અને નાક પણ થોડું વહેવાનું (સુડ-સુડ) ચાલુ કરી દે છે. એટલે મે આ બીમારી નું નામ આપ્યું છે "પોસ્ટ દિવાળી સિન્ડ્રોમ".

"પોસ્ટ નવરાત્રી સિન્ડ્રોમ" તમે અહિયાં વાંચી શાખો છો.

Why do girls straighten their hair ?

Hair straightening is common amongst girls these days. So we (mom, dad, gopu and I) were discussing about it and then this question came that why do girls straighten their hair. And dad promptly replied : "ताकि उनका कोई बाल भी बांका न कर सके"  :-)

Listening to "Tera Chehra He Aaene Jaisa, Kyu Na Dekhu He Dekhne Jaisa" by Jagjit Singh

Listening to "Ketla Hasmukh Hata Ne Keva Deewana Hata, Aapde Jyare Jeevan Ma Ek-Bija na Hata" by Manhar Udhas.

Listening to "Ketla Hasmukh Hata Ne Keva Deewana Hata, Aapde Jyare Jeevan Ma Ek-Bija na Hata" by Manhar Udhas.

In Gujarat Queen. Listening to The Ketchup Song.

Yesterday a lady sitting in front of me was hesitating to consume Vimal in front of so many males in around her. And right now a middle-aged lady sitting opposite me started smoking bidi in front of us.

In Patan-Ahmedabad Demu. Coaches in this train are like that of metro trains.

Earthquake in Gujarat ગુજરાત માં ભૂકંપ

Last night, around 10:45pm, an earthquake measuring 5.3 on the Richter scale jolted Gujarat. However it wasn't felt by me. Luckily no casualties are reported till now. The epi center was somewhere near Junagadh. Last night I slept early as I had to come here in college. Waked up at 3:30am in the morning to board the train at 4:30am. Will be going back to Bharuch tomorrow. Diwali vacation starts from next week.

ગઈ કાલે રાતે ૧૦:૪૫ વાગ્યા ની આસપાસ ગુજરાત માં ભૂકંપ આવ્યો. રીક્ટર સ્કેલ પર ૫.૩ ની તીવ્રતા હતી. જોકે મે એ ભૂકંપ ના આચકા નો'તા અનુભવ્યા. ભૂકંપ નું કેન્દ્ર જુનાગઢ નજીક હતું. હું ગઈ કાલે રાતે વહેલો સુઈ ગયો'તો કારણ કે આજે સવારે મારે મહેસાણા આવવા વહેલા ઉઠવાનું હતું. ભરૂચ થી ૪:૩૦ ની ટ્રેન પકડવા વહેલી સવારે ૩:૩૦ વાગ્યે ઉઠ્યો'તો. કાલે પાછો ભરૂચ જઈશ. અને પછી દિવાળી નું વેકેશન છે. 

A lady sitting in front of me in Banglore City-Jodhpur express wants to eat Vimal (Gutka). But she's hesitating to eat it in front of so many males surrounding her.

Finally Touch Pad Working

My phone's touch pad was repaired today and finally my phone is in working condition.

Today again my phone's touch pad started behaving weird. So I thing tomorrow I'll have to remind the LG care regarding the new touch pad.

Touch Pad Starts Working

All of a sudden my phone's touch pad has started functioning normally now. :-)

My Phone Needs A New Touchpad

I showed my phone to the LG care here in Bharuch and looking at the touch pad they said that the touch pad of the phone needs to be changed. But unfortunately they didn't had a spare touch pad so they said they'll arrange for it within 3-4 days and call me back.

ગાળો ની વ્યાખ્યા

હમણાં ફેસબુક ઉપર અમદાવાદ ના પેજ ઉપર કોઈએ મસ્ત ગાળો ની વ્યાખા મૂકી છે તે વાંચી. મસ્ત વ્યાખ્યા આપી છે.

ગાળો ની વ્યાખ્યા શું..??
જવાબ :- અતિરેક ક્રોધની અવસ્થામાં, શારીરિક હિંસા નો સહારો નો લેતા ફક્ત મૌખિક રીતે કરવામાં આવતી હિંસા માટે વપરાતા ચુનિંદા શબ્દો ના એ સમૂહો, જેના ઉચ્ચારણ, અને આવેશમાં આવી ને કરવામાં આવતા ઉદઘોષ પછી મન મસ્તિક અને શરીરને જે અવર્ણનીય શાંતિનો અનુભવ થાય છે, તેને આપણે "ગાળો" કહીએ છીએ..!!

Phone Is Behaving Weird

My current phone, LG-P520 is behaving weird since evening. It is a touch phone and whenever I touch the screen to operate the phone, the icon or the button I have pressed is not recognized. Instead some other button or icon is pressed. I'll have to check whether the phone is under warranty or not and if so, then I'll have to get it repaired.

How To Behave With Your Recruiter ?

Jeff Moore, Lead Engineering Recruiter at Google shares some of the Do's and Dont's on the Google For Students blog.

The Do's :

• Being confident and assertive about your goals and what you are looking for in the job.

• Express your personality and sense of humour.

• Ask some questions about their organization to your recruiters.

The Dont's :

• Never say things like “I’m not sure,” “I’m up for anything,” “I don’t care what I do.”

• Be Unprofessional. Remember, its all about your career.

• Make assumptions about their minds. Be thoughtful and genuine.

• Stress. Be relaxed and calm.

Read the detailed article over here.

Gazal Singer Jagjit Singh Dies

Renowned Gazal singer Jagjit Singh passed away yesterday. He was admitted to Lilavati Hospital on 23rd September due to Brain Hemorrhage.

In other news, last week Apple Inc.'s Steve Jobs passed away. He was suffering from pancreatic cancer.

Today's Date is 09.10.11

Post Navratri Syndrome

Each year, after doing dancing on the beats of dhol in Navratri, I suffer from sneezing and running nose. This is mainly due to allergy of the dust that enters into the respiratory system while dancing on the ground and then partly also due to insufficient sleep and the fatigue caused by Garba. Sometimes I also have mild fever.

દર વર્ષે નવરાત્રીમાં ગરબા કર્યા પછી શરદી થઇ જાય છે. એનું મુખ્ય કારણ ગરબા ગ્રાઉન્ડ પર ઉડતી ધૂળ છે. અને હા જોડે જોડે થોડા ઉજાગરા અને નવરાત્રી નો થાક ને કારણે પણ થોડી અસર થાય છે શરીર પર. કોઈ કોઈ વાર શરદી ની સાથે થોડો તાવ પણ આવે છે. એટલે આ બીમારી ને મે "પોસ્ટ નવરાત્રી સિન્ડ્રોમ" એવું નામ આપ્યું છે.

Gazal Singer Jagjit Singh Critical

Gazal singer Jagjit Singh is critical and admitted to ICU of Lilavati Hospital in Bandra due to brain hemorrhage. Hope he recovers well.

Blog crosses 10,000 page views

Today this blog of mine crossed the 10,000 mark for the number of page views. It's been a wonderful journey penning down my thoughts. Although I had a previous blog older than this one, but due to some reasons I discontinued it. 

The most viewed page on my blog is My Poems/Shaayris. I have received an overwhelming response for my poems. Thanks to all the readers for it.

આજે મારા આ બ્લોગ એ ૧૦,૦૦૦ આંકડો વટાવ્યો. એટલે કે આ બ્લોગ શરુ થયો ત્યારથી લઈને અત્યાર સુધી માં ૧૦,૦૦૦ થી પણ વધુ વાર લોકો દ્વારા કે મારા દ્વારા પણ જોવાઈ/વંચાઈ ચુક્યો છે. અત્યાર સુધી ની મારા વિચારો ને લખવાની યાત્રા ખુબ જ સાર રહી છે. આ બ્લોગ શરુ કર્યો એની પેહલા પણ એક બ્લોગ હતો પણ કોઈ કારણોસર મેં એને બંધ કરી દીધેલો. 

મારા બ્લોગ માં સહુ થી વધુ વખત જો કોઈ પેજ જોવાઈ ચુક્યું/વંચાઈ ચુક્યું હોઈ તો એ મારી કવિતાઓ/શાયરીઓ નું છે. લોકો નો રિસ્પોન્સ પણ સારો એવો મળ્યો છે. આભાર બધાનો.

Gaurav Dagaonkar's New Songs

Many of us loved the song College Days by Gaurav Dagaonkar - the IIM-A lad who spurned job offers in 2006 to pursue his dream in music. According to this post in Times of India, he has composed music for 3 movies of which one of the movie is to be released in 2 months.

Happy Birthday To You is Copyrighted

We all have been singing the "Happy Birthday To You" song since childhood. However we never knew that this beautiful song has copyrights in the name of Warner Chappell. Warner purchased the copyrights for $5 Million from The Summy Company. According to the Wikipedia entry, the authors of this song are Preston Ware Orem and Mrs. R.R. Forman.

The Wikipedia entry on Happy Birthday To You is here.

બાળકો પ્રેમમાં પડે એટલે માં-બાપ દુખી કેમ થઇ જાય છે ? Why parents get upset on knowing that their children are in love?

મને ઘણા વર્ષો થી આ પ્રશ્ન સતાવતો રહ્યો છે.  હું નીચે એના કારણો લખી રહ્યો છું.

મારા મત મુજબ નીચે ના કારણો આ માટે જવાબદાર છે : 

• માતા પિતા ને એવું લાગે કે એમની જવાબદારી છીનવાઈ ગઈ છે. જે કામ કરવાનો એમનો (કહેવાતો) હક છે એ એમના વહાલસોયા પુત્ર કે પુત્રીએ લઇ લીધો. 
• જો એમનો પુત્ર કે પુત્રી કોઈ બીજી ન્યાત ના પાત્ર ને પસંદ કરે તો ન્યાત ના લોકો નો સામનો કરવાનો ડર માં-બાપ ને સતાવે. "ન્યાત માં શું વાત થશે ?", "લોકો શું કહેશે ?" એવો ડર. 
•  એવી માનસિકતા ઘણા વાલીઓ ને હોઈ છે કે એમના વહાલસોયા પુત્ર કે પુત્રી હજુ નાના બાળક જ છે ભલે ને પછી એ ૨૪-૨૫ વર્ષ ના થઇ ગયા હોઈ. એટલે જેમ નાના બાળક ને અમુક વાતો માં ખબર ના પડે એમ જીવનસાથી પસંદ કરવાની વાત પણ એમના મત મુજબ એવી વાત છે કે જેમાં પોતે જે નિર્ણય લે એ જ સાચો છે. 
•  કુપાત્ર ની પસંદગી નો ડર. ખાસ કરીને ને છોકરીઓ ના મા-બાપ ને આ ડર સહુથી વધુ સતાવતો હોઈ છે. 
•  અમુક વાર બધું બરાબર હોવા છતાં રૂઢીચુસ્ત વિચારસરણી બાળકો ના પ્રેમ સાથે ચેડા કરતી હોઈ છે. જેવી કે વર્ષો થી કુટુંબ માં અરેન્જડ મેરેજ જ થતાં આવ્યા હોઈ અને જો એવા કોઈ કુટુંબ માં નવી પેઢીનું ફરજંદ આડું ફાટે તો માં-બાપ ઊંચા નીચા થઇ જતા હોઈ છે.

કૃપા કરીને તમારા અભિપ્રાયો નીચે કોમેન્ટ્સ માં આપો.

Why parents get upset when they know their children are in love? 

I have been pondering over the reasons of this question over years. Below are some of the reasons that I know.

• Parents feel that they have been robbed away from their responsibilities by their children. 
• Fear of other people belonging to their caste/religion. 
• Some parents just don't accept their children as grownups. For them their son or daughter of 24-25 years of age is still a small kid who can't take his or her decision. 
• Fear of selecting the wrong life partner. 
• Orthodox thinking. Some parents can't just think out of the box. For them, the feeling of love should sprout in their child only after they have arranged a life partner for him/her.

Please give your suggestions in the comments section below.

In Pune-Bhuj Ahimsa Express. Train no. 11092. Lucky to get a seat in General Coach.

હે ઈશ્વર મારી એક ઈચ્છા પૂરી કરી દે...

કાલે રાતે ૨ વાગ્યા સુધી ઊંઘ નો'તી આવતી તો વિચાર્યું કવિતા લખું. તો નીચે ની કવિતા લખી. 

કઈ કેટલાયે અરમાનો સાથે માનવી સંબંધો બાંધે છે,

અને સ્વાર્થ પૂરો થતા એજ સંબંધો તોડે છે,

હે ઈશ્વર મારી એક ઈચ્છા પૂરી કરી દે,

એવા સંબંધ માં મને નાં જોડીશ જે વાસ્તવિકતા મારે તોડવાનો છે.

કઈ કેટલીયે ઈચ્છાઓ લઈને માનવી ઈશ્વર પાસે ભીખ માંગે છે,

અને એ ઈશ્વર બહેરો થઈને બધું જોયા કરે છે,

હે ઈશ્વર મારી એક ઈચ્છા પૂરી કરી દે,

એવી ઈચ્છા માટે પ્રાર્થના ના કરાવતો જેને તું નકારવાનો છે.

કઈ કેટલાયે સપનાઓ માનવી સેવે છે,

અને એ નિષ્ઠુર ઉપરવાળો પલકભરમાં એને તોડે છે,

હે ઈશ્વર મારી એક ઈચ્છા પૂરી કરી દે,

એવા સપનાઓ ના બતાવીશ જે હકીકત માં તું તોડવાનો છે.

- યશપાલસિંહ જાડેજા

બિલાડી ના બચ્ચા

ઘરે રોજ એક બિલાડી દૂધ પીવા આવે છે. અમે ૧૪ નંબર ની સ્ટ્રીટ માં રહેતા'તા ત્યારે પણ રોજ એક બિલાડી આવતી અને કદાચ અહિયાં પણ એજ બિલાડી આવે છે. એને થોડા દિવસ પહેલા ૨ મસ્ત મજાના, પરાણે વહાલા લાગે એવા બચ્ચાઓ ને જન્મ આપ્યો. ખૂબ જ સરસ બચ્ચાઓ છે. પણ આજે એક બચ્ચું મરી ગયું. :'-( હજું બપોર સુધી તો બન્ને બચ્ચાઓ ઘર માં રમતા'તા. કયું મર્યું એ તો ખબર નથી કારણ કે બન્ને બચ્ચાઓ સરખા જ લાગતા હતા. એમાં પણ આજે એક તો સોફા ઉપર શાંતિ થી બેસી ગયું'તું અને મને જોઈ ને સોફા ની પોચી ગાદી પર કુદકા મારતું'તું. બપોરે હું જામતો'તો ત્યારે બન્ને બચ્ચાઓ એની માં ને ચૂમતા હતા અને વહાલ કરતા'તા. પણ આજે બપોરે જમી ને સુતો પછી ઉઠ્યો ત્યારે ખબર પડી કે એક મરી ગયું. અને બીજું પણ થોડી વાર માટે ગાયબ થઇ ગયું'તું. એટલે મને એમ કે બન્ને બચ્ચાઓ મારી ગયા. પણ મોડી સાંજે એક બચ્ચું પાછુ આવી ગયું. હજું ૨ દિવસ પહેલા જ મે આ મસ્ત બચ્ચાઓ ના ફોટા ફેસબુક પર અપલોડ કરેલા. એક બચ્ચું મરી ગયું અને બીજું કસે ખોવાઈ ગયું'તું ત્યારે એની માં આખી સ્ટ્રીટ માં એને શોધતી હતી. પણ બીજું બચ્ચું ના મળ્યું એટલે થાકી ને લોબી માં આવી ને બેસી ગઈ. એની આખો દુઃખ ને કારણે ઉઘડતી નો'તી. રોજ તો બિલાડી મરી મમ્મી ને જોવે એટલે તરત કુદકા મારે અને જોર જોર થી "મિયાઉં મિયાઉં" કરે અને મમ્મી એને વાટકા માં દૂધ ના આપે ત્યાં સુધી બેસી રહે. પણ આજે સાંજે મમ્મી બાહાર નીકળી તો પણ એ કઈ પણ બોલ્યા વગર બેસી રહી. :'-( આખરે મોડી સાંજે એનું બીજું બચ્ચું આવ્યું ત્યારે એના જીવ માં જીવ આવ્યો અને એ દૂધ પીવા માટે ઘર ના બારણે આવી. હવે આ બીજું બચ્ચું કોઈ ના શિકાર નો ભોગ ના બને એજ પ્રાર્થના. નીચે મે જે ફોટાઓ પાડેલા ૨ દિવસ પહેલા એ મુકું છું.  

2nd Sem result out

We got our result of 2nd sem on last Thursday, i.e. 4th August 2011. This time I scored 7.38 compared to last time 7.00. Thus, the CGPA of my 1st year is 7.2. 

Also there is a change in out 3rd sem's timetable. Now we have to go only on Wednesdays and Thursdays. So for rest of the week, I'll be at home.

સગા અને વહાલા

"બધા સગા, વહાલા નથી હોતા અને બધા વહાલા, સગા નથી હોતા." આ વાક્ય મારો મિત્ર Adesh Panchal જ્યારે બોલ્યો હતો ત્યાર નું મને યાદ રહી ગયું છે....

Was reading a book on Human Anatomy and Physiology for 2nd year BioMedical Engg. students here in Ganpat University.

Tomorrow Back to hostel

Tomorrow I'll be back to hostel. Last monday I returned that day itself after college as we had no classes for the week.

Bye Bye Vodafone, Welcome Airtel

I changed my mobile number. Now its Airtel's CUG plan for GNFC employees. So bye bye Vodafone.

Vacation over. Going back to college. However will return today or may be tomorrow as today we have to just checkout who are our guides for dissertation.

Ubuntu11.04

Upgrading from Ubuntu 10.10 to Ubuntu 11.04

Currently reading "The Autobiography & Other Writings - Benjamin Franklin"

Reached Pune about 45 minutes ago.

As we travel in train, I got the news of 3 serial in Mumbai. God please help them.

As we travel in train, I got the news of 3 serial in Mumbai. God please help them.

It's Not About the Bike - Lance Armstrong

Currently reading "It's Not About the Bike: My Journey Back to Life" by Lance Armstrong.

At U.S.PIZZA Bharuch with Abdul and Rahul.

Watching Murder2

With Rahul and Abdul at Inox, Bharuch.

Completely drenched due to this first heavy showers of this season here in Mahesana. Bus fare from Mahesana to Bharuch - Rs. 133

Finally exams over. Returning home after 1 month and 9 days.

A letter written by a father to his son

//A nice main I received.

A letter written by a father to his son
Following is a letter to his son from a renowned Hong Kong TV
broadcaster cum Child Psychologist. The words are actually applicable
to all of us, young or old, children or parents.! This applies to
daughters too. All parents can use this in their teachings to their
children.
Dear son ,

I am writing this to you because of 3 reasons

1. Life, fortune and mishaps are unpredictable, nobody knows how long
he lives. Some words are better said early.

2. I am your father, and if I don't tell you these, no one else will.

3. What is written is my own personal bitter experiences that perhaps
could save you a lot of unnecessary heartaches.

Remember the following as you go through life:

1. Do not bear grudge towards those who are not good to you. No one
has the responsibility of treating you well, except your mother and I.
To those who are good to you, you have to treasure it and be thankful,
and ALSO you have to be cautious, because, everyone has a motive for
every move. When a person is good to you, it does not mean he really
likes you. You have to be careful, don't hastily regard him as a real
friend.

2. No one is indispensable, nothing in the world that you must
possess. Once you understand this idea, it would be easier for you to
go through life when people around you don't want you anymore, or when
you lose what/who you love most.

3.Life is short. When you waste your life today, tomorrow you would
find that life is leaving you. The earlier you treasure your life, the
better you enjoy life.

4.Love is but a transient feeling, and this feeling would fade with
time and with one's mood. If your so called loved one leaves you, be
patient, time will wash away your aches and sadness. Don't over
exaggerate the beauty and sweetness of love, and don't over exaggerate
the sadness of falling out of love.

5.A lot of successful people did not receive a good education, that
does not mean that you can be successful by not studying hard!
Whatever knowledge you gain is your weapon in life. One can go from
rags to riches, but one has to start from some rags!

6.I do not expect you to financially support me when I am old, neither
would I financially support your whole life. My responsibility as a
supporter ends when you are grown up. After that, you decide whether
you want to travel in a public transport or in your limousine, whether
rich or poor.

7.You honour your words, but don't expect others to be so. You can be
good to people, but don't expect people to be good to you. If you
don't understand this, you would end up with unnecessary troubles.

8. I have bought lotteries for umpteen years, but I never strike any
prize. That shows if you want to be rich, you have to work hard! There
is no free lunch!

9.No matter how much time I have with you, let's treasure the time we
have together. We do not know if we would meet again in our next life.

Your Dad

Finally it rained આખરે અહિયાં વરસાદ પડ્યો

Finally it rained here in at about 9 pm. However just for about 15-20 minutes, but it was enough to moist the upper crust of the earth.

આખરે રાત્રે નવ વાગ્યા જેવું અહિયાં વરસાદ પડ્યો. જો કે ખાલી ૧૫-૨૦ મીનીટ માટે પડ્યો'તો.

Amit and Nishit left hostel અમિત અને નીશીત એ હોસ્ટેલ છોડી દીધી

Today Amit and Nishit left hostel. Their practical exams got over yesterday. And in 2nd year of their M.Tech they don't have to attend college everyday. They have to report every 15 days. So now only me and Vimal in room. Our practical exams are getting over on 7th July. Secondly, we are having 1 or 2 subjects along with dissertation in our 3rd semester. So most probably we'll have to here for at least 4 days a week. And if it is such (its not yet decided what will be our schedule for 3rd sem), then I prefer to stay in hostel, but Vimal is leaving hostel as he doesn't like the food available in mess. So he'll most probably stay in Kherva. Even I don't like the food available here, but the other facilities available here are good which I won't get in Kherva. The facilites are - free internet, table, bed, ample amount of lighting in the room, locker and the pollution free atmosphere of the campus.

આજે અમિત અને નીશીત એ હોસ્ટેલ છોડી દીધી. એમની પ્રેક્ટીકલ પરીક્ષાઓ ગઈ કાલે પતી ગઈ. અને એમને એમ.ટેક ના બીજા વર્ષ માં રોજ કોલેજ આવવાનું નથી. એમને ખાલી દર ૧૫ દિવસે રીપોર્ટીંગ કરવાનું છે. એટલે એ લોકોએ અહિયાં રેહવાની જરૂર નથી. એટલે હવે રૂમ માં હું અને વિમલ એકલા જ છીએ. અમારી પ્રેક્ટીકલ પરીક્ષા ૭મિ એ પતે છે. અને બીજું એ કે અમારે ત્રીજા સેમેસ્ટર માં ડીઝરટેશનની સાથે સાથે  ૧ અથવા તો ૨ સબ્જેક્ટ છે. એટલે અમારે તો અહિયાં કોલેજ માં ઓછા માં ઓછા ૪ દિવસ તો આવવું જ પડશે. અને જો એવું હોઈ તો (હજું પૂરી માહિતી અમને નથી મળી), હું હોસ્ટેલ માં રહેવાનું જ પસંદ કરીશ, પણ વિમલ હોસ્ટેલ છોડી દેવાનો છે. એને હોસ્ટેલ નું જમવાનું નથી ફાવતું. એ ખેરવા રહેવા જવાનો છે. એમ તો મને પણ હોસ્ટેલ નું જમવાનું નથી ફાવતું પણ બીજી બધી ફેસીલીટી અહિયાં વધુ છે. જેમ કે મફત ઈન્ટરનેટ, ટેબલ, બેડ, સારી એવી લાયટીંગ , લોકર અને પોલ્યુશન રહિત કેમ્પસ.

પપ્પા @ ૭૫ : જય વસાવડા

પ્રખ્યાત લેખક જય વસાવડા એ એમના બ્લોગ પર એમના પપ્પા પર લખેલ લેખ ખૂબ જ સરસ છે. એમના પપ્પા ના ૭૫ વર્ષ પુરા થયા એના પર એમને લેખ લખ્યો છે. આ રહી એની લિંક :

http://planetjv.wordpress.com/2011/06/28/%E0%AA%AA%E0%AA%AA%E0%AB%8D%E0%AA%AA%E0%AA%BE-%E0%AB%AD%E0%AB%AB-%E0%AA%AE%E0%AA%BE%E0%AA%B0%E0%AA%BE-%E2%80%98%E0%AA%AA%E0%AA%B0%E0%AA%BF%E0%AA%B5%E0%AA%BE%E0%AA%B0%E2%80%99%E0%AA%A8%E0%AB%81/

Registered my domain ડોમેઈન નેમ રજીસ્ટર કરાવ્યું

Just now registered my domain www.yashpaljadeja.com . So now this blog will be available on this domain. Also all the old posts at (www.yashpaljadeja.blogspot.com) will be redirected to this new domain.

It was my school time dream to register a website in my name. Was planning to register it since long back when I started blogging but could never ask for the money to dad. But today somehow I felt the urge to do it. Just 2 days back I helped a friend to purchase domain name with my bank account as his account was not working. So finally purchased the domain name via blogger (in its collaboration with www.godaddy.com). The cost was $10 for 1 year i.e about Rs. 450. The advantage of purchasing a domain name with blogger is that I get a free account of Google Apps wherein I can have 10 user accounts and use different services like Gmail, Google Calendar, Google Sites and Google Docs. So now I can have a email id as xyz@yashpaljadeja.com.

 

However I have only purchased the domain name and not the hosting service. Hosting is still done by blogger. In future I plan to purchase hosting space and move my blog's platform to the more flexible Wordpress.

 

 

હમણા જ મે મારા આ બ્લોગ નું ડોમેઈન નેમ રજીસ્ટર કરાવ્યું. એટલે કે હવે આ બ્લોગ નું એડ્રેસ છે www.yashpaljadeja.com . અગાઉ ની બધી જ પોસ્ટ જે જુના ડોમેઈન www.yashpaljadeja.blogspot.com પર હતી એ બધી હવે આ એડ્રેસ પર રીડાઈરેકટ થશે.

 

હું નિશાળ માં ભણતો'તો ત્યારનું મારું સપનું હતું કે મારા નામે એક વેબસાઈટ હોય. અને જ્યારથી બ્લોગ લખવાનું ચાલુ કર્યું છે ત્યારથી રોજ એક વાર તો થતું જ કે હું રજીસ્ટર કરાવી લઉં પણ એના માટે પપ્પા પાસે પૈસા માંગવાની કોઈ વાર હિંમત નો'તી થતી. પણ ખબર નહિ આજે અચાનક જ ઈચ્છા થઇ આવી. અને મે પપ્પા ને પૂછ્યા વગર જ આજે મારા બેંક ના ખાતા માંથી ડોમેઈન નેમ ખરીદ્યું. હજું ૨ દિવસ પહેલા જ મે એક ફ્રેન્ડ ને ડોમેઈન નેમ ખરીદવું'તું તો એને મારા ખાતા માંથી ખરીદી આપ્યું'તું કારણ કે એનું ખાતું કોઈક કારણોસર નો'તું ચાલતું. તો પછી આજે મને પણ ઈચ્છા થઇ કે હું પણ ખરીદી લઉં. એટલે પછી www.blogger.com કે જે www.godaddy.com ની સાથે જોડાણ કરીને ૧૦ ડોલર (એટલે કે આશરે રૂ. ૪૫૦) માં દોટ.કોમ વાળું ડોમેઈન નેમ આપતું'તું એ ખરીદી લીધું. બીજો લાભ એ મળ્યો કે મને ગૂગલ એપ્સ ની ફ્રી સર્વિસ મળશે જેમાં હું ૧૦ યુઝર બનાવી શકીશ જીમેલ, ગૂગલ કેલેન્ડર, ગૂગલ સાઈટ્સ અને ગૂગલ ડોક્સ વાપરી શકીશ. અને હવે મારે કે બીજા ૧૦ ઉઝર ને મારી વેબસાઈટ ના નામથી ઇમેલ આઈડી બનાવવું હશે તો બનાવી શકાશે. જેમ કે "ઉઝર નું નામ"@yashpaljadeja.com

 

Watching Double Dhamal at Wide Angle,Mahesana.

Main Papers Over મેઈન પેપર્સ પુરા

આજે બધા મેઈન પેપર્સ પુરા થયા. હવે ૪ દિવસ પછી કોમ્યુનીકેશન સ્કીલ્સ નું પેપર છે. અને પછી પ્રેક્ટીકલ પરીક્ષા. અને પછી ઘરે..... :-)

All the main papers finished today. Now after a gap of 4 days we are having the paper of Communication Skills followed by practical exams and then at home.... :-)

Today's menu in Mess મેસ નું આજનું મેનુ

Maggie, daal-dhokli and rice.

મેગી, દાળ-ઢોકળી અને ભાત. 

Difference in preparation of exams in M.Tech and B.E એમ.ટેક અને બી.ઈ. ની પરીક્ષાઓ ની તૈયારી માં તફાવત

આજનું પેપર ધાર્યા કરતા સારું રહ્યું. પણ થીઅરી જ પુછાય'તી એટલે લખવાનું ઘણું રહ્યું. હવે પરમદિવસે પેપર છે.

એમ.ટેક અને બી.ઈ. ની પરીક્ષાઓ ની તૈયારી માં તફાવત :
હું જ્યારે બી.ઈ માં હતો ત્યારે અમે લોકો મોટા ભાગ ના વિષયોમાં ૫-૧૦-૧૫-૨૦ માર્ક નું તો તૈયાર કરવાનું જ છોડી દેતા. કારણ કે બી.ઈ માં અમારો મુખ્ય હેતુ પાસ થવાનો જ રહેતો. પણ એમ.ટેક માં આવી ને મને ૨ માર્ક નું પણ કઈ છોડવાની ઇચ્છા નથી થતી. પરીક્ષા પહેલા બધું જ તૈયાર કરવાની કોશિશ કરું છું. બી.ઈ માં હતા ત્યારે મોટે ભાગે અમે દાખલાઓ કે પ્રોગ્રામ્સ જે ૧૫-૨૦ કે વધીને ૩૦ માર્ક ના પુછાતા એ અમે તૈયાર કર્યા વગર જ જતા. કારણ કે એ વખતે બધું તૈયાર કરવાની મેનટાલીટી જ નો'તી.  પાસ થઈએ એટલે જાણે ગંગા નાહ્યા. થીઅરી ગોખી જવાની અને પાસ થઇ જવાનું. પણ એમ.ટેક માં આવીને એ મેનટાલીટી બદલાય છે. અને હવે તો એકાદ થીઅરી કે દાખલો જોવાનો રહી ગયો હોઈ તો પણ ટેન્શન થાય છે.

બીજું એ કે અહિયાં આવીને મે જે વિદ્યાર્થીઓ વચ્ચે કમ્પીટીશન જોઈ છે એવી મે બી.ઈ માં કે સ્કૂલ માં ક્યારેય નો'તી જોઈ. અહિયાં લોકોને પોતાના માર્ક્સ ની જેટલી પડી નથી હોતી એટલી બીજાના માર્ક્સ ની પડી હોઈ છે. આ પ્રકાર ની માનસિકતા ખરાબ છે અને મને જરા પણ નથી ગમતી. અહિયાં લોકો ને બીજાના પગ ખેચીને આગળ જવું છે. પણ હું એવું નથી રાખતો. મારે તો બસ મારું જોવું છે કે મારું પરફોર્મન્સ ખરાબ ના થવું જોઈએ અને ઓછા માં ઓછો ફર્સ્ટ ક્લાસ આવી જવો જોઈએ.

Today's paper was good compared to what I had expected. However it contained only theory related questions so we had to write too much. Now the next paper is day after tomorrow.

Difference in preparation of exams in M.Tech and B.E :
I remember, in B.E. we generally used to leave some topics of most of the subjects, generally sums or programs. We would just prepare (or rather - cram) the theories and go to examinations. The only target at that time was to pass the papers. But after coming here in M.Tech I don't like to leave even a single thing. And even if I couldn't prepare or revise some minor topic, it makes me tensed. The mentality has changed from "just passing" to preparing complete syllabus.

Second thing that I have noticed here is intense competition amongst students which I never saw in B.E or in school. Students here are more concerned with the marks of others rather than theirs. I don't like such "crab mentality". As crabs generally do, students here want to pull the legs of someone who is progressing. If they couldn't progress, why should others ? But luckily I am not part of that mentality as I don't like it. I am just concerned with my performance. I just see to it that it shouldn't degrade and minimum I should get is a first class in my result.

અત્યારે હું, અમિત, નીશીત, વિમલ અને શ્રીકાંત હોસ્ટેલમાં રૂમની બાહાર લોબી માં ખાટ્લા નાખી ને બેઠા છીએ. આજે શ્રીકાંત હોસ્ટેલ પર અમારી સાથે રહ્યો છે. પરીક્ષા ના ૨ પેપરો પત્યા. હવે સીધું સોમવારે પેપર છે. પહેલા ૨ પેપર ઠીક ગયા છે. અમિત સિવાય બધા શીંગ ભજીયા ખાય છે કારણ કે એને બ્રશ કરી લીધું છે એટલે હવે એ કઈ પણ મોઢા માં નહિ નાખે.

Sitting in the lobby outside my room in hostel with Amit, Nishith, Vimal and Shrikant. Today Shrikant is staying here in hostel. 2 papers gone. Now I am having exam on Monday. First two papers were ok. All are eating Shingbhajiyaa except Amit as he has already brushed his teeth.

વરસાદ ના પડ્યો.

It didn't rain.

આજે કદાચ વરસાદ પડશે It might rain today

મહેસાણામાં આજે આકાશ વાદળછાયું છે. યાહૂ ના વેધર ફોરકાસ્ટ મુજબ આજે વરસાદ પડવાની ૫૦% સંભાવના છે.

Its cloudy here in Mahesana. According to Yahoo's weather forecast, chance of rain is 50%.

મારા મરણ પછી After I Die

અત્યારે ખૂબ જ ભૂખ લાગી છે. બપોરે જામ્યો'તો અને પછી ૪ વાગે ચા પીધી'તી. હવે ઓનલાઈન છાપા વાચ્યા અને હવે બ્લોગ માં લખવા બેઠો છું.

હું મૃત્યુ ને બહુ સહજ ગણું છું. કોઈનું મૃત્યુ થાય તો દુઃખ જરૂર થાય પણ એ છતાં મને એના વિષે વિચારવાનું ગમે છે. એવું નથી કહેતો કે મને મૃત્યુ નો ડર નથી લાગતો. ડર જરૂર લાગે છે, પણ હા એના વિષે વિચારવામાં મને ડર નથી લાગતો. મારા દાદી અને દાદા સ્વર્ગે સિધાવ્યા ત્યારે મે મરણ પછી થતી બધી વિધિઓ જોઈ છે. એ પછી મને વિચાર આવ્યો કે મારા મરણ પછી મારા સગા-વહાલાઓએ શું કરવું અને શું ના કરવું. અને એનું લીસ્ટ મે અહિયાં બનાવ્યું છે.

મારા મરણ પછી -

• આંખો અને શરીરનું મેડીકલ હોસ્પિટલ માં દાન કરવું.
  
• કોઈએ જોર જોર થી રડવું નહિ. બની સકે ત્યાં સુધી રડવાનું ટાળવું. હસતા મોઢે વિદાય આપો એ તો સહુ થી સરસ કહેવાય.
• કોઈએ કાળા/ભૂરા/સફેદ રંગ ના કપડા પહેરવા નહિ.
  
• શોક પાળવો નહિ, એક દિવસ પણ નહિ. રાબેતા મુજબનું જ જીવન જીવવું.
  
• શાંત રહેવું.
• ખરખરો કરવાં કોઈએ આવવું નહિ. એનાથી ઘર ના સભ્યો વધારે અસ્વસ્થ થાય છે કારણ કે જેટલી વાર લોકો આવે, એટલી વાર રડવું પડે. કોઈને આવવુ જ હોઈ તો બેસણા ને દિવસે આવી ને એજ દિવસે નીકળી જવું. વધારે કોઈએ રોકાવું નહિ.

Feeling too hungry. Had lunch in the afternoon and had tea at 4pm. Just read online newspapers and then decided to write something in blog.

Want to write about death. One feels unhappy when someone near and dear to him dies. I believe that death is innate i.e. natural, inborn. I don't say that I have no fear of death. I do have fear of death, but don't have fear of thinking about it. I have watched the rituals that took place when my grandparents passed away. After that I decided what should my near and dear ones do after I die. Here's the list.

After I die -

• Donate my eyes and body in hospital.
• Don't cry loudly. As far as possible, don't cry. What's better than to give a happy good-bye to the departed soul.
• No one should wear black/blue/white coloured clothes.
• Don't grieve, not even a day should be spent in grievance. Live life normally.
• Keep quiet.
• No one should come and meet. That increases the sadness in the family members. Even if you need to come, come on the day of besnaa and leave as soon as possible.
  

આવ રે વરસાદ Rain Rain When Will You Rain

છેલ્લા બે દિવસથી ખૂબ જ ગરમી પડે છે. રૂમ પણ ગરમ થઇ જાય છે. પંખો ૫ ઉપર રાખીએ તો પણ કઈ અસર નથી થતી. રાત્રે તો ખૂબ જ અકળામણ થાય છે અને ઊંઘ ઉડી જાય છે અને ગાદલું પણ પરસેવાથી ભીનું થઇ જાય છે. ભરૂચ અને દક્ષીણ ગુજરાત માં વરસાદ ચાલુ થઇ ગયો છે થોડો થોડો. ૨ દિવસ પહેલા અમદાવાદ માં પણ વરસાદ પડ્યો'તો પણ હજું અહિયાં મહેસાણા માં વરસાદ નું ટીપું પણ પડ્યું નથી. :-(

The temperature is getting to hot since last 2 days. The room gets too hot and the fans provide hardly any relief. And our condition gets worsened at nights while we sleep. Even the bed sheets get wet due to perspiration. It rained for 1 or 2 days in bharuch and other parts of south gujarat. 2 days back it rained in ahmedabad too. But still no signs of rain here in Mahesana. :-( Eagerly waiting for the rains.

હોસ્ટેલનું જમવાનું Hostels food

હોસ્ટેલમાં આવ્યા પછી હોસ્ટેલ માં બનતી દરેક વાનગી કોઈ પણ જાતના સ્વાદ ની પરખ કર્યા વગર હું ખાઈ લવ છું. પેટ ભરાય જાય એટલે ઉભો થઈને થાળી મૂકી દવ છું અને હાથ ધોઈને બાહાર આવું છું. જમ્યા પછી કોઈ પણ જાતની ખુશી ની લાગણી નથી થતી. કારણ કે જમવાનું હોઈ છે જ એટલે સ્વાદવિહીન. એમ પણ મને પહેલેથી જ જમવામાં સ્વાદ ની બહુ ખાસ ખબર પડતી નો'તી. હા, એટલું ખરું કે મમ્મીએ નાં ભાવતું શાક કે વાનગી બનાવી હોઈ તો ખાતો નહિ અને અમુક વાર ગુસ્સો પણ કરતો પણ હવે હોસ્ટેલ માં તો ક્યાં કોઈના પર ગુસ્સે થવાય??? ભૂખ લાગી હોય એટલે જમવા જાઉં, જે બનાવ્યું હોય એ થાળી માં ઠાલવું, પેટ ભરાય એટલું ખાવ, ના ભાવે તો પડતું મુકું અને હાથ ધોઈને બાહાર આવી જાઉં. હવે તો એવું લાગે છે કે જીભ પણ કોઈ સ્વાદ ને ઓળખી નથી શક્તિ. હોસ્ટેલ માં આવી ને ૩-૪ કિલો વજન ઉતર્યો છે. અહિયાં આવ્યો એ પહેલા મારો વજન ૫૪-૫૫ કિલો હતો જે હવે ઘટી ને ૫૦-૫૧ જેટલો થયો છે.

After coming here in hostel I eat the food prepared in the mess without any fuss or any kind of taste. There's no satisfaction after eating the food. It is so tasteless that sometimes I think my tongue will forget all the different tastes that are available. Just to fill my stomach I go in the mess, take the food in the plate, eat it if its eatable to some extent (so that my stomach won't be empty) and then leave the plate and wash my hands. My weight have reduced by 3-4 kgs since I came here. Right now my weight is 50-51 kgs.

પ્રીત કિયે સુખ હોય

આજે સાંજે હોસ્ટેલ માં એક ફ્રેન્ડ ના રૂમ માં જય વસાવડાના પ્રેમ પર લખેલી લેખોની બૂક "પ્રીત કિયે સુખ હોય" જોઈ અને વાંચવા લાવ્યો અને એના બીજા જ પાને આ મસ્ત મજાની વાત વાંચી જે વિંદા કરંદીકર એ લખેલી છે. બીજી અમુક વાતો અને શાયરીઓ પણ મને ગમી છે જે મેં નીચે ટપકાવી છે.

ખરેખર તો આટલું જ થયું
એણે પાલવ ખેંચ્યો તેણે સાડી કાઢી,
કોઈએ કહ્યું : 'ખેચનારો જ ગુનેગાર'
લોકોએ કહ્યું :'કાઢનારી જ ગુનેગાર'
અમે કહ્યું : 'ગુનો શોધનાર જ ગુનેગાર'
- વિંદા કરંદીકર
===========================================================================
કંકરી પડી જબ નેન મેં, કૈસે આવત ચૈન,
ઉસ નૈનન કા ક્યા હોય, જિસ મેં પડે દો નેન!
===========================================================================
ફક્ત એક જ ટકો કાફી છે મહોબ્બતમાં,
બાકી ના નવ્વાણું ટકા ખર્ચી નાખ હિંમતમાં.
===========================================================================
હાસ્યસમ્રાટ સ્વ. શરદ જોષીએ એકવાર રમૂજમાં બહુ મરમી સત્ય કહ્યું હતું, "આપણું શિક્ષણ જીવનોપયોગી નથી. માનવજીવનમાં પ્રિયપાત્રને લખાતા પ્રેમપત્રનું બહુ અગત્યનું સ્થાન છે. સ્કૂલોમાં એવા સવાલો આપવામાં આવે છે કે ઉનાળું વેકેશન કેમ વિતાવ્યું એ વિષે મિત્ર ને પત્ર લાખો... પણ કોઈ શિક્ષક એવું નથી શીખવાડતો કે પ્રેમિકાને પત્ર કેમ લખાય ! પ્રેમિકાના જવા પછી પોતાના પર શું વીતી - એવો સવાલ કે - તેને પહેલી વાર જોઈ ત્યારે હૃદય માં શું થયું તેના પર લખવા કોઈ કહેતું નથી. જો કે હોશિયાર વિદ્યાર્થીઓ પાઠ્યપુસ્તકની મર્યાદા માં બંધાઈને રહેતા નથી. તેઓ અનુભવથી જ્ઞાન વધારતા રહે છે.... ગવર્નમેન્ટ શું કરી રહી છે ? શું એણે ખબર નથી કે ભાષાના વિકાસ માટે પ્રેમપત્રનું માધ્યમ સર્વશ્રેષ્ઠ છે ?"
===========================================================================
છોકરો પ્રેમની શરૂઆતમાં છોકરીને પૂછે છે :
    "ફ્રેન્ડશીપ કરીશું ?"
    અને
છોકરી પ્રેમના અંત માટે પૂછે છે :
    "ફ્રેન્ડશીપ કરીશું ?"
===========================================================================
લવ મેરેજમાં પોતાની ગર્લફ્રેન્ડ સાથે લગ્ન થતા હોય છે...
.... અને અરેન્જડ મેરેજમાં બીજાની ગર્લફ્રેન્ડ સાથે !
===========================================================================
અંગ્રેજીમાં કહેવાય છે, "LOVE has two vowels (o,e), two consonants (l,v) and two idiots !"
મતલબ લવ બે સ્વર, બે વ્યંજન અને બે મૂરખના મિલનથી બને છે !
===========================================================================
એરેન્જડ મેરેજ તો સમજ્યા કે મોટે ભાગે 'પડ્યું પાનું નિભાવી લેવા'ની જ સાયકોલોજીના ઇન્જેક્શન બંને પાત્રો (ખાસ કરીને ભારતમાં છોકરીઓની) બાયોલોજીમાં બચપણથી જ ભોંકવામાં આવે છે. વળી બંને લાઈફ પાર્ટનર પણ અગાઉ જ બિઝનેસ પાર્ટનરશીપની માફક બધી ચર્ચાઓ કરી નાખે છે. ખાનદાનીથી લઈને પાનદાની સુધીનું આગોતરા જામીન જેવું સેટિંગ થઇ ગયા પછી તો ગાડું ન ગબડાવો તો વડીલો ધમકાવ્યા કરે !
===========================================================================
આ લવમેરેજ તો પશ્ચિમની ભેટ છે, આપણી મહાન ભારતીય સંસ્કૃતિમાં શાસ્ત્રોક્ત રીતે એ શોભે નહિ એવું કહેનારાઓ એક નંબરના નપાવટ નઘરોળો છે. એમણે ભારત કે સંસ્કૃતિ અંગે રાઈના દાણા જેટલી પણ સમજ ન હોવાનો આ દેખીતો પુરાવો છે. ભારત ના કયા ભગવાન અપરણિત છે ? અને વળી કોણા લગ્ન અરેન્જડ મેરેજ છે ? રાધા-કૃષ્ણ જવા દો, રુકમણીનું પણ કૃષ્ણે હરણ કરેલું - અને પાર્વતીએ તો વનસાઈડેડ લવને મેરેજમાં ફેરવવા કામદેવને કુરબાન કરી શિવને જીતેલા ! ગીતા સાંભળવા સુપાત્ર અર્જુન, અપ્સરાથી આદિવાસી સુધીની કન્યાઓ અને સ્વયં યોગેશ્વર કૃષ્ણની બહેન સુભદ્રા સાથે પરણેલો. રામ અને સીતા કે વિષ્ણુ અને લક્ષ્મીના તો લવ એટ ફર્સ્ટ સાઈટને તત્કાળ મંજુરીની મહોર મળેલી. દમ્યાન્તીથી દ્રૌપદી સુધીની રાજપુત્રીઓ સ્વયંવર કરી પિતાને નહિ, પણ પોતાને ઇચ્છિત પતિ જાહેરમાં પસંદ કરતી. આપણે આ બધાની પૂજા કરવી છે, પણ એમના આચરણ જેવું આપણા સંતાનો કરે તો ધોકો લઈને તૂટી પડવું છે. ક્યા દંભ હે !
.......................................
......................................
આ લેખ વાંચી જનારાઓ પણ એના શબ્દો કલાકમાં ભૂલી જશે. કઈ પોતાના સંતાનોની ફીલિંગ્સ સમજીને એમના લગ્ન નહી કરાવી દે ! આમાં નવી પેઢી બગાવત ન કરે તો શું કરે ? ચાલબાજીથી ષડયંત્રો રચીને સુખેતી સંસાર ભોગવતાં યુગલોને પણ ખંડિત કરનારા વાયડા વડીલો અહી ઉકરડામાં ભુંડ ઉભરાય એમ ઉભરાય છે.
.....................................
મૂળ પ્રોબ્લેમ પ્રેમમાં નથી. આપણી સડિયલ સિસ્ટમ અને અડીયલ માનસિકતાથી પેઢી દર પેઢી બંધિયાર થતાં જતાં દિમાગોમાં છે.
....................................
બરાબર ઘૂંટીને વાત મગજમાં ઉતારજો. વાત કઈ ચોક્કસ જ્ઞાતિ, રાજ્ય, કોમ, ધર્મ કે નગરની નથી. દરેક ધર્મ કે જ્ઞાતિમાં આ બાબતે બે જ પ્રકાર પાડી શકાય : એક એવી સમજુ લઘુમતી - જે સંતાનોના મુક્ત ઉછેરમાં માને છે. સ્નેહની સરહદ સમજાવટથી આગળ ન હોઈ શકે, એ આચારસંહિતાનો અમલ કરી શુદ્ધ પ્રેમને પોંખે છે. બીજી જડસુ બહુમતી, જે લાલ કપડું જોઈને સાંઢ ભડકે એમ સંતાનોની સ્વતંત્ર પસંદગી કે પ્યારથી ચાર પગે ઠેકડા મારે છે. યેનકેન પ્રકારે એનું રિમોટ કંટ્રોલ પોતાના હાથમાં રાખી દમ લે છે. સમાજના ઘણા કહેવાતાં આધુનિક, પ્રગતિશીલ કે શિક્ષિત લોકો આ બીજા બબુચક વર્ગમાં આવે છે.
મૂળ આખી વાતનું મૂળ બાળકોને મકાન કે ઢોરઢાંખર કે ઘરેણાંની જેમ 'મિલકત'  સમજવાની મમ્મી-પપ્પાઓની દિમાગી બીમારીમાં છે. પોતાના આનંદ, સંતોષ કે ઈચ્છા ખાતર પેદા કરેલા બાળકોને ઉછેરવામાં એમણે આપેલા 'ભોગ'ની દાસ્તાનો નકામી છે - કારણ કે, સંતાનો એમના આમંત્રણ-પ્રયત્ન પછી જ અવતરે છે. જો નિ:સ્વાર્થભાવે ભોગ ન આપવો હોય, તો નિ:સંતાન રહેવું જ બહેતર ! ખેર, કુટુંબના નામે એક સોનેરી જેલ ઉભી થતી જાય છે. મોજમજા કરવાની, હરવા ફરવા ભણવાનું.... પણ કારકિર્દી કે જીવનસાથીની પસંદગીની વાત આવે ત્યાં માં-બાપ ના અધૂરા ઓરતા પુરા કરવા માટે જોતરાઈ જવાનું !
.......................................
પુખ્તવયની વ્યક્તિને ભૂલો કરવાનો પણ અધિકાર છે અને લવમેરેજમાં નુકસાન થાય તો પણ પોતાનું જ થવાનું છે. બીજાનું નહી ! ભૂલ કરશે, તો ભોગવશે.... સાહસ કરશે, તો ભોગ મેળવશે ! ......... સંતાનો અવળે રસ્તે ભટકી ગયેલા લાગે, તો એમાં મમ્મી-પપ્પાની કશી જવાબદારી જ નહી ? એમની સારા-ખરાબની પરખ ન ઘડાઈ હોય, એ આવેશમાં તણાઈ જતાં હોય, એમણે મોટા થયા પછી પણ નીતિ નિયમોમાં બાંધી રાખવા પડતા હોય.... તો એનો અર્થ એ કે એનું મમ્મી-પપ્પાએ યોગ્ય ઘડતર નથી કર્યું. ઉછેરનો પાયો ક્યાંક કાચો છે.
પણ આ બધી ચર્ચા વ્યર્થ છે. કારણ કે, મોટા ભાગના પૂજ્ય વડીલો કઈ સામેના પાત્રને જોઈ જાણીને એનો વિરોધ નથી કરતા. એ લોકો તો નવી પેઢીની પસંદગી પાછળનાં કારણો સમજવાની કોશિશ પણ નથી કરતા. એ લોકો તો સામેના પાત્રને જોયા વિના જ સૈદ્ધાંતિક રીતે જ તરત 'લવ મેરેજ'નિ ખિલાફ ખદા થઇ જાય છે.
.....................................
મામલો ભાગ્યે જ સંતાનના હિત કે શ્રેષ્ઠતાની કસોટીનો હોય છે. મુદ્દો હોય છે 'ઇગો પ્રોબેલ્મ' ! અમને જોયા વગર, અમને પૂછ્યા વગર તમારે જાતે તમારા લગ્નનો નિર્ણય લેવાય જ કેમ ? તમે તો અમારું રમકડું છો. તમે સ્વતંત્ર વિચાર ધરાવી જ કેમ શકો ?  પાછું આપણે ત્યાં યુવાવર્ગ પણ હૈયું ચલાવે એટલા હાથ ચલાવતો નથી. મતલબ, આર્થિક રીતે ભાગ્યે જ પગભર હોય છે. એટલે સમૃદ્ધિ કે સુરક્ષિતતા માટે મા-બાપનિ ગુલામી સ્વીકાર્યા વિના છુટકો જ નથી હોતો.
...................................
અરેન્જડ મેરેજની તો આખી કુપ્રથા જ રજવાડી સોદાબાજીમાથી આવી છે. બાકી કુદરત તો મેટિંગ કોલની મિટિંગમા જ માને છે. લોકો માને છે કે લવમેરેજ રિસ્કી છે. તો શું રસ્તા પરના તમામ અકસ્માતો રોકવાનું તમારા હાથમાં છે ? તમે ત્રિકાળજ્ઞાની છો ? એરેન્જડ મેરેજ સફળ આપણી સમાજ વ્યવસ્થાને લીધે થાય છે. એમ સાહચર્ય પછી પ્રેમ પ્રગટે તો પ્રગટે. આ તો 'કલ્તીવેટેડ લવ' થયો. પ્રેમનું કઈ ફેક્ટરી પ્રોડક્શન ન થાય. ઈટ્સ સ્પાર્ક, ઈટ્સ મેજીક મોમેન્ટ ! એરેન્જડ મેરેજ માં અનુબંધ હોય, અનુરાગ ન હોય.... ખરી પ્રક્રિયા પ્રેમમાં તપાયા પછી પાકા બનીને લગ્ન કરવાની છે, જો પ્રેમ વહેમ નહી હોય તો લગ્ન માટે આવશ્યક કમીટમેન્ટ, વફાદારી અને એડજસ્ટમેંટની રીસ્પોન્સીબીલીટી આપોઆપ આવી જશે. જો એ ભ્રમ હશે, તો પરપોટા જાતે ફોદ્યાનો આત્મસંતોષ મળશે.

પપ્પા તમે મને ભૂલી તો નહિ જાઓ ને ?

સાસરે જતી દીકરીને, એના પપ્પા થી વિખુટા પડતી વખતે એવો સવાલ થાય છે કે એના ગયા પછી એના વહાલા પપ્પા એને ભૂલી તો નહિ જાય ને ? દીકરી ની એ લાગણી ને વ્યક્ત કરવાં મે આ નીચે ની કવિતા લખી આજે.

સાવ એકલા મુકીને જાઉં છું સાસરે,
પપ્પા તમે મને ભૂલી તો નહિ જાઓ ને ?

નાની હતી ત્યારે પા-પા પગલી ભરતી ઢીંગલી,
આજ ચાલી જશે બીજે દેશ.
પપ્પા તમે મને ........

આંગળી ઝાલીને મોટી કરી પ્રેમથી,
આજ છૂટી જશે એ આંગળી.
પપ્પા તમે મને ..........

માંડી પડું ત્યારે ઉજાગરા કરી સંભાળ રાખી,
આજ પછી કોણ સંભાળ રાખશે ?
પપ્પા તમે મને ...........

ખુદ રડું છું, જાઉં છું તમને રડતા મૂકી ને,
આજ પછી મને છાની કોણ રાખશે ?
પપ્પા તમે મને .........

સાંજ પડ્યે રોજ યાદ આવશો તમે,
આજ પછી એ ઉભરાતી આખો કોણ લૂછશે ?
પપ્પા તમે મને ભૂલી તો નહિ જાઓ ને ?

- યશપાલસિંહ જાડેજા

Stomach Ache પેટ માં દુખે છે

This hostel food is taking toll on my stomach. Its aching. :-(

આ હોસ્ટેલ નું જમવાનું મને ખાસ નથી ફાવતું. પેટ માં દુખે છે. :-(

माँ तू होती तो

Nice message I received on my mobile from my friend Maitrey पटेल. Don't know who is the composer of these beautiful lines.

नींद बहुत आती हे पढ़ते पढ़ते,
माँ तू होती तो कह देते एक कप चाय बना दे.

थक गए हे मेस की रोटी खा खा के,
माँ तू होती तो कह देते पराठे बना दे.

वोही कोशिश रोज खुश रहने की,
माँ तू होती तो मुस्कुरा लेते.

बहुत दूर निकल आये हे घर से,
माँ तेरे सपनो की परवाह ना होती तो कबका घर चले जाते.

आये हे घर से दूर सिर्फ यही सोच कर,
की माँ को रखना हे खुश ज़रूर.

૨૫ વર્ષે થતી મૂંઝવણ

૨૭ એપ્રિલ ૨૦૧૧ ના રોજ મારા ૨૫ વર્ષ પુરા થયા. એટલે કે ૧૦૦ વર્ષ પુરા કરવામાં મારે બીજા ૭૫ વર્ષ બાકી છે, બીજા ૭૫ વર્ષ જીવવું પડશે. દુનિયા ની દ્રષ્ટીએ હું હવે બાળક નથી રહ્યો. પણ મારામાં હજી એક બાળક જીવે છે અને મારે એને મારવા પણ નથી દેવું. મે ઘણા લોકો ને એમની અંદર રહેલા બાળક ને મારી નાખતા જોયા છે. પણ મારે એવું નથી કરવું. અમુક વાર તો મને એવું થાય છે કે મારે મોટા જ નથી થવું. લોકો શું કામ જીવન પ્રત્યે આટલા ગંભીર થઇ જાય છે એ મને નથી ખબર પડતી. હા, અમુક વાર serious થવું પડે અને એ જરૂરી પણ છે, પણ એનો મતલબ એવો નથી કે તમે કાયમ ગંભીર વાતો કરો, ગંભીર ચર્ચાઓ કરો અને દીવેલ પીધું હોય એવું મોઢું લઈને ફરો. જીવન માં ખુશ રહો, નાના બાળક ની જેમ નાની નાની વાતો માં ખુશી મેળવો, ગીતો ગાઓ, પશુ-પક્ષીઓ સાથે વાતો કરો અને પ્રકૃતિ સાથે દોસ્તી. મારું કહેવાનું એમ છે કે મને યંત્રવત જીવન જીવવું નથી ગમતું.

બીજું એ કે ૨૫ વર્ષ નો થયો એટલે હવે મારા મમ્મી-પપ્પાએ મારા માટે જીવનસાથી શોધવાનું કામ આરંભી દીધું છે. મને આ થોડું ડરામણું લાગે છે કારણ કે હું નાનપણથી પ્રેમ વિવાહ માં માનું છું; ખબર નહિ કેમ ? એનો અર્થ એવો પણ નથી કે હું અરેન્જડ મેરેજ નો વિરોધી છું પણ હા, મને અરેન્જડ નો એ દર છે કે, એમાં કોઈ છોકરો કે છોકરી, થોડી ક્ષણો ની મુલાકાત માં એક બીજા ને

કઈ રીતે પસંદ કરી શકતા હશે ? કારણ કે એ થોડી ક્ષણો ની મુલાકાત દરમિયાન તો કોઈ પણ છોકરો કે છોકરી સારો વર્તાવ જ કરવાનો કે કરવાની. એ છોકરો કે છોકરી નું પરિવાર, એમનું કહેવાતું સ્ટેટસ અને કહેવાતા સંસ્કારો જોવામાં આવે છે.

જો આટલું મેળ થાય અને છોકરો/છોકરી - એ થોડી ક્ષણો ની મુલાકાત માં - એક બીજા ને પસંદ કરે એટલે બંને પરિવાર ના સભ્યો ચાલુ કરી દે લગ્ન ની તૈયારીઓ, અને બંને છોકરો-છોકરી લાગી પડે ફોન પર વાતો કરવા. (જુના જમાનામાં પ્રેમ પત્રો લખવાની પ્રથા હતી જે હવે બંધ થઇ ગઈ છે.)

મારા આ અરેન્જડ મેરેજ ના ઉપર મુજબ પ્રશ્ન નો જવાબ આપવા અમુક લોકો એવી દલીલ કરશે કે પ્રેમ વિવાહ તો પાછલા અમુક વર્ષો થી જ પ્રચલિત થયા છે બાકી પહેલા તો ૯૯% લગ્નો અરેન્જડ જ હતા અને એમાં થી મોટા ભાગ ના સફળ પણ થયા જ છે.

બીજી દલીલ પણ લોકો આપશે કે અમુક અમુક મેગેઝીન ના તારણ મુજબ લવ મેરેજ કરતા અરેન્જડ મેરેજ વધુ સફળ થાય છે.

લોકો ની આવી દલીલો છતાં મને મારા સવાલ નો જવાબ નથી મળતો કે - અમુક ક્ષણોની મુલાકાતમાં - કે જેમાં બંને પાત્રો ખૂબ જ શ્રેષ્ઠ વર્તાવ કરવાના છે એમાં એ બંને પાત્રો નો સામાન્ય જીંદગી તો વર્તાવ બાહાર નથી આવતો; એનું શું ?

ફરીથી હું દોહરાવવા માંગુ છું કે હું અરેન્જડ મેરેજ નો વિરોધી નથી. કદાચ એવું પણ બને કે હું પોતે અરેન્જડ મેરેજ કરું, કારણ કે મને નથી લાગતું કે મારા મુમ્મી-પપ્પા મને પ્રેમ વિવાહ કરવા ની મંજુરી આપે. એવું પણ નથી કે હું અત્યારે કોઈના પ્રેમ માં છું એટલે પ્રેમ વિવાહ ને support કરું છું.

ત્રીજું કે કે છોકરીઓ ની પસંદગી કેવી રીતે કરવી ? મને ખબર છે ત્યાં સુધી છોકરીઓ માં ચાર પરિબળો જોવાતા હોઈ છે - રૂપ, સંસ્કાર, ભણતર અને કામકાજ ની આવડત. આ ચારમાં થી રૂપ અને ભણતર તો ખબર પડી જાય, પણ સંસ્કાર અને કામકાજની આવડત જ જાણવું અઘરું છે. ખબર નહિ એ કેવી રીતે મપાતા હશે ?? કારણ કે આ બે પરિબળો - "એ થોડી ક્ષણો ની મુલાકાત" માં નથી માપી શકાતા.

ચોથું એ કે મને જ્યાં સુધી ખબર છે ત્યાં સુધી આજકાલ ની છોકરીઓ ને જુના જમાના ની જેમ બંધનો માં જીવવું નથી ગમતું. છોકરીઓ પોતાની રીતે સ્વતંત્ર રહેવામાં માને છે. અરે, આજકાલ ની મોટા ભાગ ની છોકરીઓ ને તો એ પણ પસંદ નથી કે છોકરા ના માં-બાપ એમની સાથે રહે. જ્યારે હું એવું ઈચ્છું છું કે મારા માં-બાપ તો મારી સાથે જ રહેવા જોઈએ. અને આ વાત થી ઘર માં થોડું ઘર્ષણ રહે એ સામાન્ય હકીકત છે. નવી પેઢી અને જૂની પેઢી માં આ વિચાર ભેદ ને લીધે થતું ઘર્ષણ તો રહેવાનું જ. પણ મને આ ઘર્ષણ નથી ગમતું અને આ ઘર્ષણ ઘટાડવા બધા જ સભ્યો એ કોઈ ને કોઈ વાત માં તો ચલાવી લેવાનું વર્તન રાખવું જ પડશે,

તો જ ઘર્ષણ ઓછુ થાય.આજકાલ ની છોકરીઓ ની માનસિકતા પર જાણીતા લેખક, હંસલ ભચેચ એ ગુજરાત સમાચાર ની શતદલ પૂરતી માં, મારા જન્મદિવસ ને દિવસે જ publish થયેલ લેખ દરેક એ વાંચવા જેવો છે.

Source : http://www.gujaratsamachar.com/20110427/purti/shatdal/vaat.html

==============================================================================================

સ્ત્રીઓની પસંદગીમાં પુરુષો દેખાવ-રૂપ સિવાયની બધી જ બાબતોમાં સદીઓથી

મૂંઝવણમાં જ રહ્યા છે!

તારી અને મારી વાત -હંસલ ભચેચ

'દિકરી ને ગાય દોરે ત્યાં જાય' આવી કહેવત પાડવાવાળો જો આજે મળી જાય તો

યુવતીઓ તેને અધમૂઓ નહીં પૂરો મૂઓ કરી નાંખે!

''જીવનસાથીની પસંદગીના ધોરણો મુરતિયાની લાયકાત મૂલવીને નક્કી કરવા'' આવી

એક વ્યવહાર સમજ એક જમાનાના વડીલો ધરાવતા અને હંમેશા આ વાત ઘ્યાનમાં

રાખીને મુરતીયા શોધવા નજર દોડાવતાં. હવે આ જમાનો વીતી ગયો છે અને સમજ

બદલાઈ ગઈ છે. પસંદગીના ધોરણો અને લાયકાતો પણ બદલાઈ ગઈ છે. એ જમાનામાં

છોકરો સરકારી નોકરી કરતો હોય અને ઘરરખ્ખુ છોકરી હોય તો લગભગ આગળ કશું

જોવાનું ન રહેતું. આજે આવી લાયકાતોની કોઈ ગણતરી ખરી? કોઈ ગગો કે ગગી પણ આ

લાયકાત જોઈને લગ્ન કરવાં તૈયાર ન થાય! ટીવી, મીડિયા, ઇન્ટરનેટ જેવા

પ્રચાર માઘ્યમોએ યુવા માનસના પસંદગીના ધોરણોમાં જબરદસ્ત પરિવર્તન આણ્યું

છે. એમાંય ખાસ કરીને યુવતીઓનું માનસ આ મુદ્દે ધરમૂળથી બદલાયું છે. યુવતીઓ

પસંદગીની પ્રક્રિયામાં વઘુ સ્પષ્ટ, સ્વતંત્ર અને આક્રમક બની છે. 'દીકરી

ને ગાય દોરે ત્યાં જાય' આવી કહેવત પાડવાવાળો જો આજે મળી જાય તો યુવતીઓ

તેને અધમૂઓ નહીં પૂરો મૂઓ કરી નાંખે! એક સમયે કુટુંબ સારૂં અને પૈસાપાત્ર

હોય તો એના બબૂચક નબીરાને (સ્માર્ટ)યુવતીઓ રાજી-રાજી પરણી જતી પણ આજે હવે

આ શક્ય નથી રહ્યું.

આપણી ગુજરાતની યુવતીઓ પર કરાયેલા એક સર્વેક્ષણના તારણો જીવનસાથીની

પસંદગીના ધોરણોમાં યુવતીઓના માનસમાં આવેલા બદલાવની ચાડી ખાય છે. લગભગ

નેવું ટકા યુવતીઓને જીવનસાથી તરીકે નોકરીઆત (સરકારી નોકરીઆત પણ) નહીં,

ધંધાદારી કે ઉદ્યોગ સાહસિક જોઈએ છે. એક જમાનામાં એમ જાણવા મળે કે છોકરો

સ્વતંત્ર વ્યવસાય કે ધંધો કરે છે તો તેની સલામત આવક નથી એમ કહીને તેની

પસંદગી કરવામાં આવતી નહીં! આજે નાનો નાનો પણ પોતાનો વ્યવસાય હોય અને

છોકરામાં આત્મવિશ્વાસ, સાહસ અને આગળ વધવાની તમન્ના હોય તો તે યુવતીઓની

પહેલી પસંદ છે. યુવતીઓની આ બદલાયેલા પસંદગીમાં કંઈ ખોટું નથી પરંતુ, દરેક

સ્વતંત્ર વ્યવસાય કરનારનું ભાવિ ઉજ્જવળ છે એવું માનવું જરા વધારે પડતું

છે. છોકરો કયા પ્રકારનો વ્યવસાય કરે છે તે પણ એટલું જ અગત્યનું છે. સાથે

સાથે તેની ભૂતકાળની ઉપલબ્ધિઓ અને ભવિષ્યની યોજનાઓ અંગેની માહિતી મેળવવી

પણ એટલી જ જરૂરી બની જાય છે. આખી જંિદગી પતિના પગારથી અજાણ એવી

સ્ત્રીઓનું સ્થાન લગ્ન પહેલાં જ પતિ કયા 'પેકેજ' સાથે નોકરી કરે છે તે

પૂછતી યુવતીઓએ લઈ લીઘું છે.

સર્વેક્ષણનું વઘુ એક તારણ એ છે કે યુવતીઓના પસંદગીના ધોરણોમાં સ્વતંત્રતા

આપે તેવા યુવકોનો સમાવેશ થયો છે. આજની યુવતીઓને નિર્ણયો લેવાની

સ્વતંત્રતા જોઈએ છે. (પતિ તરીકે પસંદગી પામનારો યુવક સ્વતંત્રતા આપશે કે

નહીં તે તેના વ્યક્તિત્વના અન્ય પાસા, તમારી સાથે વાતચીત કરવાની રીતભાત,

તેના મિત્રો સાથેના સંબંધો, તેના પિતાનો તેની માતાને સ્વતંત્રતા આપવાનો

અભિગમ વગેરેથી મૂલવી શકાય.) યુવતીઓને પોતાની સ્વતંત્રતામાં કોઈપણ

પ્રકારની બાંધછોડ થાય તે મંજુર નથી. લગ્ન-જીવનમાં ચાલતા ખટરાગના ઘણાબધા

કિસ્સાઓના મૂળમાં સ્વતંત્રતા સંબંધી મુદ્દાઓ જોવા મળે છે અને આ મુદ્દે

કોઈપણ પ્રકારની બાંધછોડ કે સમાધાન કરવાનું વલણ આજકાલની યુવતીઓમાં ઓછું

જોવા મળે છે. આ ઉપરાંત યુવતીઓને સહજીવનમાં સમાન દરજ્જાની અપેક્ષા છે.

કોઈપણ ભોગે તે સ્વમાનભંગ થાય તો ચલાવી લેવા માનસિક રીતે તૈયાર નથી.

બીજા અર્થમાં જોઈએ તો, એક સમયે પોતાના ભાવિ પતિમાં, પિતા કે આદર્શ નાયક

(ફિલ્મનો, નવલકથાનો કે પ્રણય કથાઓનો)ની છબી શોધતી યુવતીઓ આજે વઘુ

વાસ્તવિક બની છે. સ્ત્રીઓના માનસમાં વિચરતી સ્વતંત્ર વિચારધારાનું આ

પરિણામ છે. માત્ર પ્રેમમાં પાગલ બનીને અણઘડ નિર્ણયો લેતી યુવતીઓની સંખ્યા

ઘટી રહી છે. સમજી-વિચારીને સ્વતંત્ર નિર્ણય લેવાની અને તેને વળગી રહેવાની

માનસિકતા આજની યુવતીઓ કેળવી રહી છે.

યુવકોના પસંદગીના ધોરણો પણ ચોક્કસ બદલાયા છે. પરંતુ યુવતીઓની જેમ ઉડીને

આંખે વળગે તે રીતના નહીં. હજીય મોર્ડન યુવકોને મન રૂપનું મહત્ત્વ એટલું જ

છે. ફેશનેબલ યુવતી ગમે છે પણ સાથે સાથે ઘરરખ્ખુ તો હોવી જ જોઈએ. જીવનસાથી

પસંદ કરવાના એ જ જુના ધારા-ધોરણોમાંથી તે એટલો બહાર નથી આવ્યો અને નવા

ધોરણો ઉમેરાતા ગયા છે. સરવાળે ભાવિ પત્નીઓ પરત્વેની તેમની અપેક્ષાઓ સતત

વધતી ચાલી છે. તેને કમાતી પણ ઘરરખ્ખુ, બુઘ્ધિશાળી પણ દલીલ ન કરે તેવી,

સ્વતંત્ર પણ પુરુષ સમોવડી બનવાની ચેષ્ટા ન કરે તેવી, ભાવિ પત્ની જોઈએ છે.

પસંદગીના આ ધોરણો પરસ્પર વિરોધી છે. કમાતી સ્ત્રી ઘરરખ્ખુ કેવી રીતે બની

શકે? એટલો સમય અને શક્તિ ક્યાંથી લાવે (આજની પેઢી તો વાત-વાતમાં થાકી જાય

છે!) બુદ્ધિશાળી સ્ત્રી દલીલ કર્યા વગર કેવી રીતે બેસી રહે?! કહેવાનું

તાત્પર્ય એટલું જ છે કે સ્ત્રીઓની પસંદગીમાં પુરુષો દેખાવ-રૂપ સિવાયની

બધી જ બાબતોમાં સદીઓથી મૂંઝવણમાં જ રહ્યા છે. (આજકાલ તો જે રીતે મેક-અપના

સાધનો અને આંતર-વસ્ત્રોમાં વિવિધતા આવી ગઈ છે તે જોતાં હવે તો રૂપ અને

દેખાવ પણ સાચા છે કે નહંિ તેની મુંઝવણ થઈ જાય તેમ છે!) અને આજે પણ હજી

ત્યાં ના ત્યાં જ છે અને સ્ત્રીઓ સાવ બદલાઈ ગઈ છે!

પૂર્ણવિરામ

સંબંધોમાં તમને છેતરી શકે તેવી વ્યક્તિને ન ઓળખી શકો તો કોઈ વાત નહી પણ,

તમને જે સમજી શકે તેવી વ્યક્તિને ન ઓળખી શકો તો એ તમારી કમનસીબી કહેવાય!

===========================================================================================

બસ, તો આ સાથે જ હું મારું આ લાંબુ કન્ફયુઝન સમાપ્ત કરું છું. કરેક

વસ્તુ, દરેક વાત અને દરેક વિચાર ના બે પહેલું હોય છે - સારા અને ખરાબ.

અરેન્જડ મેરેજ હોય કે લવ, બન્ને ના સારા અને ખરાબ પાસાઓ છે.

ગરમી

ગઈ કાલે હોસ્ટેલ આવ્યો. અહિયાં જોરદાર ગરમી થાય છે. વાંચવું ખૂબ જ અઘરું પડશે. હવે એવું થાય છે કે ઘરે થી અમે બધા ખોટા આવ્યા. પણ તોય ઘર કરતા અહિયાં વધુ વંચાય એટલે અમે બધા અહિયાં આવી ગયા છીએ.

An oath for youth - Abdul Kalam

1. Science is a life time mission. I will work, work and work and succeed.
2. Wherever I am, a thought will always come to my mind. That is what I can innovate, invent or discover.
3. I will always remember that "Let not my winged days, be spent in vain".
4. I realize I have to set a great scientific goal that will lead me to think high, work and persevere to realize the goal.
5. My greatest friends will be great scientific minds, great teachers and great books.
6. I firmly believe that no problem can defeat me; I will become the captain of the problem, defeat the problem and succeed.
7. I will work and work for removing the problems faced by planet earth in the areas of water, energy, habitat, waste management and environment through the application of science  and technology.
8. My National Flag flies in my heart and I will bring glory to my nation.

Source : Billion Beats-Issue-2-Vol.4 Issue17

Going back to hostel.

Using LG-P520

Uncle disliked touch-screen phone LG-P520 so now I'll be using it.

પાછો ઘરે

કાલે રાતે ઘરે આવ્યો. ૩૦ મે સુધી PL છે. પણ ઘરે ખાલી ૧૬ મી મે સુધીજ રોકાવાનો છું. પછી બાકી નું PL પાછુ હોસ્ટેલ માં. PL ૩૦ મે સુધી છે. પછી પાછુ ૧૦ દિવસ કોલેજ જવાનું છે અને પછી ૧૪ મી જુન થી પરીક્ષા ચાલુ થવાની છે. 

Right now standing on Tropic of Cancer with Jayraj Chauhan. It passes from the place where we are standing right now.

Ultimate Engineering joke: Which is the most popular machine known to an engineering student ?

Answer: Xerox Machine

મમ્મી પપ્પા ને કીધું કે મેં સિગારેટ પીધી છે. Told parents that I tried Cigarette.

ગઈ કાલે સાંજે હીંચકા પર હું, મમ્મી અને પપ્પા બેઠા હતા ત્યારે મેં એમને કીધું કે મેં એક વાર સિગારેટ પીધી છે. મેં એમને પહેલાથી જ કહી રાખેલું કે હું જીવન માં એક વાર તો સિગારેટ ચાખીશ. મને પીવી ગમતી નથી, પણ તોય મારે અનુભવ તો કરવો હતો. (જે મેં ૧૧ એપ્રિલ ના રોજ કરેલો અને બ્લોગ પર અપડેટ પણ કરેલો). પપ્પાએ તો કઈ કીધું નહિ (કારણ કે એમને ખબર છે કે મેં ખાલી ચાખવા માટે જ પીધી હતી, મને ગમતી નથી) અને મુમ્મી પણ ખાસ કઈ બોલી નહિ, ખાલી એટલું કીધું કે "ના પીવાય. ચાખવાની પણ શું જરૂર છે ?"

Yesterday while sitting on the swing with Mummy and Pappa I told them how I had smoked cigarette sometime back. I had already intimated them many time before that I'll try smoking once. I don't like to smoke but still I wanted to try it (which I did on 11th April and updated on my blog). Pappa didn't said anything (because he knows I won't smoke regularly as I don't like) and Mummy too didn't said much, except that she said that, "Why should you try?"

Internal exams over. Back to Bharuch.

Exam Schedule for 2nd Semester

Smoked Cigarette સિગારેટ પીધી

આજે જીવન માં પહેલી વાર મેં સિગારેટ પીધી. આખી નહિ, ખાલી બે વાર ફૂકી. કઈ અસર પણ ના થઇ. ખાલી ગળા માં થોડી બળતરા થઇ. કઈ મજા પણ નાં આવી. ખબર નહિ લોકો કેમ પિતા હશે.

Today I smoked cigarette for the first time in my life. Didn't smoked the whole cigarette, just 2 puffs. I didn't feel anything after smoking it. Had some burning sensation in my throat, nothing else. Didn't enjoyed too. Don't know why people smoke.

આજે DIP નું પેપર ધાર્યા કરતા સારું ગયું. પણ ૬ માર્ક ના દાખલા માં નાની અમથી silly mistake ને કારણે ૩-૪ માર્ક કપાવાની સંભાવના છે. હવે આવતી કાલે રામનવમી હોવાથી રજા છે. પરમ દિવસે Computer Algorithms નું પેપર છે. બીજું એ કે આજે પરીક્ષા પછી લેકચર નો'તા થયા કારણ કે અમારી યુનીવર્સીટી ના એક ટ્રસ્ટી નું નિધન થયું હોવાથી અમને છુટ્ટી આપી દેવા માં આવી.

DIP went betten than expected. But made a silly mistake in a numerical of 6 marks so it will reduce the marks by 3-4 marks. Tomorrow its holiday due to "Raamnavmi". Day after tomorrow we have paper of Computer Algorithms. Secondly, no lectures were conducted today after the exam as one of the trustee members of our university passed away. So we were allowed to go home.

An apple a day keeps doctor away. A google a day keeps ignorance away.

Internal Exam ઇન્ટરનલ પરીક્ષા

સોમવાર થી અમારી આ સેમેસ્ટર ની પહેલી ઇન્ટરનલ પરીક્ષા ચાલુ થવાની છે. આ સેમ માં અમારે ખાલી એક જ ઇન્ટરનલ પરીક્ષા લેવાના છે. આ વખતે ઇન્ટરનલ માં દિવસ નું એક જ પેપર રાખ્યું છે. પહેલા લેકચર માં પરીક્ષા લેવાશે અને પછી બીજા લેક્ચર્સ અને લેબ રાબેતા મુજબ ચાલુ રેહશે. બીજું એ કે આ વર્ષે દરેક પેપર ની આગળ એક રજા આવી ગઈ છે. સોમવારે DIP (Digital Image Processing) નું પેપર છે અને પછી મંગળવારે રામનવમી ની રજા છે. પછી પાછુ બુધવારે પેપર છે અને ગુરુવારે આંબેડકર જયંતી ની રજા છે. ખાલી છેલ્લા પેપર માં રજા નહિ આવે, જે આટાં મંગળવારે હશે, તા. ૧૯/૪/૨૦૧૧ ના રોજ. છેલ્લું પેપર Satellite Networks નું છે.

અત્યારે હું DIP વાચી ને કંટાળ્યો છું. પરીક્ષા માં કુલ ૪ ચેપ્ટર પુછાવાના છે. વિમલ પણ કંટાળ્યો છે અને બેઠો છે. નીશીત એના લેપટોપ ઉપર ચેસ રમી રહ્યો છે. અને ભૂરો (અમિત) as usual સુઈ ગયો છે. એ વહેલા સુઈ જવામાં અને વહેલા ઉઠવામાં માને છે. નીશીત નું એવું માનવું છે કે ચેસ રમવાથી બુદ્ધિ નો વિકાસ થાય એટલે એ ભણવાનું મૂકી ને ચેસ રમી રહ્યો છે. :-) 

This semesters' 1st Internal exams are scheduled from Monday. This time we are having only one internal exam and only one paper per day. The exam will be conducted in the first lecture and then other lectures and labs will be conducted as usual. Secondly this time we are getting one holiday before all papers, except the last one. 1st exam is of DIP (Digital Image Processing) and then on tuesday there's holiday of "Raamnavmi". Then on wednesday there is paper and on thursday, again a holiday of "Ambedkar Jayanti". Only in the last paper, i.e., of Satellite Networks we don't get a holiday.

Right now I am bored after reading DIP. There are total 4 chapters in this internal exam. Vimal too is bored and is sitting idle. Nishith is playing chess on his laptop. And Bhuro (Amit) is sleeping, as usual. He believes in early to sleep and early to rise, makes one healthy, wealthy and wise. Nishit is playing chess instead of studying as he believes that by playing chess he's increasing his brain power. :-)

दोस्त

Wrote the below lines while I was preparing for my 1st exam of M.Tech - 1st paper (Advance Topics in Networks) on 17th Jan 2011. Wrote this on the evening of 16th.

आपके जैसा दोस्त और कहा मिलेगा ?
कड़ी धुप में बने छाव एसा यार कहा मिलेगा ?
जो कर दे जीना आसान इस कठिन ज़िन्दगी में,
बेगाने इस संसार में एसा साथी कहा मिलेगा ?

- यशपालसिंह जडेजा

માં તે માં

કોણ ઉઠાડે ? કોણ સુવડાવે ?
કોણ બોલાવે ? કોણ ખવડાવે ?
લાશ પાસે આ રોતા બાળકને
માં મારી ગઈ છે કોણ સમજાવે ?

- રાજેશ વ્યાસ 'મિસ્કીન'

રાજેશ વ્યાસ એક બાળક ની હાલત સમજાવે છે જેની માં મારી ગઈ છે. માં તે માં, બીજા વગડા ના વા.

Using Samsung GT-C322

After I lost my phone last week, I am now using Samsung GT-C322. It's also a dual sim phone. It was with uncle till now. It's a full QWERTY keypad phone. This is for the first time I am using a full QWERTY keypad phone.

Lost my phone

While in college yesterday, I lost my Samsung Dual sim phone. I and
Vimal were sitting in the garden opposite our college building. We
were chit-chatting and I had kept my phone on my bag which was lying
besides me. When we got up to attend lab, I forgot my mobile and
directly took my bag and went inside college. And while chatting with
Dvijesh Bhatt (M.Tech - IT) inside the college, I realized that I
forgot my mobile. I rushed to the garden and told Dvijesh to call my
number. But my phone was switched of, so it was but obvious that it
was stolen. Then I tried to make call, but in vain. Had to call uncle
and immediately block both of my sim cards, one Airtel and another
Vodafone. However, now both of the numbers are again alive as I
purchased new sim's. But don't have a phone right now. :-(

"Accident hurts. Safety doesn't." Nice message displayed on N.H.8.

મહાશિવરાત્રી

આજે અમદાવાદ થી આવ્યા પછી સાંજે હું, વિમલ, અમિત અને સૌરભ ગાંધી (પ્રથમ વર્ષ બી.ટેક) ચાલતા ચાલતા અમારી હોસ્ટેલ થી થોડે દૂર આવેલ ગામ (છોગનપુર) ગયા'તા. આજે મહાશિવરાત્રી છે તો અમે શંકરદાદા  ના મંદિરે ગયા'તા. ખૂબ જ સુંદર બાંધકામ વાળું મંદિર છે ત્યાં.

Everytime I sit in Ahmedabad's autorikshaw, I remember the song, "Hu amdavad no riksha walo, 999 number walo, amdavad batavu chalo... Evi riksha haanku herat pame upar walo, amdavad batavu chalo."

Going to Ahmedabad to purchase books for this new sem.

The need for a diary

Now I'm back to the point that prometed me to keep a diary in the first place: I don't have a friend.

Let me put it more clearly, since no one will believe that a thirteen year-old girl is
completely alone in the world. And I'm not. I have loving parents and a sixteen-year-old sister, and there are about thirty people I can call friends. I have a throng of admirers who  can't keep their adoring eyes off me and who sometimes have to resort to using a broken pocket mirror to try and catch a glimpse of me in the classroom. I have a family, loving aunts and a good home. No, on the surface I seem to have everything, except my one true friend. All I think about when I'm with friends is having a good time. I can't bring myself to talk about anything but ordinary everyday things. We don't seem to be able to get any closer, and that's the problem. Maybe it's my fault that we don't confide in each other. In any case, that's just how things are, and unfortunately they're not liable to change. This is why I've started the diary.

To enhance the image of this long-awaited friend in my imagination, I don't want to jot down the facts in this diary the way most people would do, but I want the diary to be my friend, and I'm going to call this friend Kitty.

Above lines are taken from Anne Frank's diary. Whatever she has written is what I have felt and may be, still feel sometimes in future.

World Cup

Cricket World Cup 2011 is going on. But I am not at all interested in watching it. At present there's a match going on between India and England. Most of the hostels boys are glued to TV. But I am not watching it. Don't feel like watching someone play. I am not against cricket. I like the game when I am playing it, but it is too slow game to watch.

ક્રિકેટ વર્લ્ડ કપ ૨૦૧૧ ચાલી રહ્યો છે. પણ મને એ જોવાની જરા પણ ઈચ્છા થતી નથી. હમણાં ભારત અને ઈન્ગ્લેન્ડ ની મેચ ચાલી રહી છે. હોસ્ટેલ ના મોટા ભાગ ના છોકરાઓ ટી.વી. સામે બેઠા છે, મારા સિવાય. મને ક્રિકેટ સામે વાંધો નથી, સારી ગેમ છે, પણ બીજા કોઈને રમતા જોવી મને નાં ગમે, કારણ કે બહુ ધીમી રમત છે.

Why do I use IE (Internet Explorer) ?

Just to download other browsers, Mozilla Firefox and Google Chrome.

NS-2 Installation Issues

Why is the installation of NS-2 (Network Simulator) so troublesome and tedious in linux? Trying to install it in my Ubuntu since past 2 days, but still it is causing some errors. 

Rangoli in Hostel

Tomorrow there is a "Panchaamrut Mahotsav" in our hostel. Also there's the "Khaat muhoort" of new hostel (extension of this hostel). So our hostel is decorated. And there's this rangoli done by the girls of the Smt. M.G. Patel Sainik School for girls, here in campus.

આવતી કાલે હોસ્ટેલ માં પંચામૃત મહોત્સવ છે. સાથે સાથે નવી હોસ્ટેલ નું ખાલ મુહૂર્ત પણ છે. એટલે અમારી હોસ્ટેલ ને શણગારવામાં આવી છે. અને આ સુંદર રંગોળી અમારી હોસ્ટેલ ના દરવાજા પાસે શ્રીમતી એમ.જી.પટેલ સૈનિક સ્કૂલ ફોર ગર્લ્સ ની છોકરીઓ એ બનાવી છે. 

At Uncle Sams Pizza, Mahesana with Nishit, Amit and Vimal.

Avast seems to be better than AVG 2011

I have installed the free Avast Antivirus on my Windows 7 partition, whereas the Windows XP has the new free AVG 2011. I was using AVG (previous versions) till date on all my systems and OSes. But the latest version of the free AVG seems to be somewhat unstable. So removed it from my Windows 7 and installed Avast and since then I am quite happy with it. I am planning to install Avast on my Windows XP too.

Turning Insomniac

These days I think, I am suffering from insomnia. Ever since my 2nd semester started, I don't feel sleepy until its about 2-2:30 am. May be because after coming from college I sleep for about 2 hours.

આજકાલ મને રાત્રે ઊંઘ બહુ મોડી આવે છે. જ્યારથી આ બીજું સેમેસ્ટર ચાલુ થયું છે ત્યારથી મને રાતના ૨-૨:૩૦ વાગ્યા સુધી ઊંઘ જ નથી આવતી. અને પછી સવારે વહેલા ઉઠાતું નથી. કદાચ હું કોલેજ થી આવી ને સુઈ જાઉં છું એટલે રાત્રે ઊંઘ નહિ આવતી હોઈ.

Deserted look of campus

Last Sunday, i.e. on 20th February, I and Rahul Upadhyay (4th sem MCA student in UVPCE, Room No. 213 in my hostel) were roaming in the campus and sipping tea. This photo was clicked by him on his mobile phone. The campus looked deserted as it was Sunday. Hardly a few students were seen in the hostels. //Photo clicked near the turning opposite the shopping center. This long stretch of road with trees along its side looked beautiful.
Note : Rahul is from Balasinor and was Urwish Patel's (my classmate in B.E) classmate in school. 

ગયા રવિવારે, એટલે કે ૨૦મિ ફેબ્રુઆરી ના રોજ, હું અને રાહુલ ઉપાધ્યાય (UVPCE માં MCA department નો ચોથા સેમ નો વિદ્યાર્થી, હોસ્ટેલ માં રૂમ નં. ૨૧૩) ચા ની ચૂસકી લગાવતા લગાવતા કેમ્પસ માં કરી રહ્યા હતા. આ ફોટો એને એના મોબાઈલ ના કેમેરા વડે પાડ્યો'તો. રવિવાર હોવાથી કેમ્પસ એકદમ સુનું સુનું લાગી રહ્યું'તું. વિવિધ હોસ્ટેલો માં પણ ઓછા વિદ્યાર્થીઓ હતા. //કેમ્પસ માં આવેલા શોપિંગ સેન્ટર ની સામે આવેલા વળાંક પાસે નો આ ફોટો છે. રસ્તા નો આ લાંબો પટ્ટો, જે બંને બાજુ થી ઘણા ઝાડ થી ઘેરાયેલો છે, એ સુંદર લાગતો હતો. 
નોંધ : રાહુલ બાલાસિનોર ગામ નો છે અને એ અને ઉર્વીશ પટેલ (જે મારી સાથે B.E માં ભણતો હતો) બંને school માં સાથે હતા. 

The diary of a young girl - Anne Frank

Started reading diary of Anne Frank. Her story is one of the inspiration for me to write this blog. Had heard about Anne Frank's diary right from the time I was young, in school. But never got a chance to read it. Today I found it online, so I started reading.

એન ફ્રેંક નામ ની નાનકડી છોકરી ની ડાયરી વાંચવાનું મેં ચાલુ કર્યું હમણાં. મારી બ્લોગ લખવાની ઈચ્છા માં આ નાની છોકરી ની ડાયરી પણ એક ભાગ ભજવે છે. મેં આ ડાયરી અને આ છોકરી વિષે તો નાનો હતો ત્યારનું સાંભળેલું પણ ડાયરી વાંચવાનું બનતું નો'તું. આજે ડાયરી ઓનલાઈન મળી તો વાંચવાનું ચાલુ કર્યું. 

My view of all classmates

ફેબ્રુઆરી ની બારમી તારીખે મેં આ નીચે લખેલો mail મારા હાલ ના M.Tech ના classmates ને send કરેલો. હું મારા classmates વિષે શું વિચારું છું એ મેં આ mail માં લખેલું. અને હવે બધા ની પરવાનગી લઇ ને આ બ્લોગ પર update કરું છું. 

- યશપાલસિંહ જાડેજા

મારા વહાલા મિત્રો. મેં કીધેલું કે પરીક્ષા પછી હું બધા વિષે કઈ ને કઈ લખી ને mail કરીશ. પરીક્ષા તો ઘણા વખત થી પતિ ગઈ અને નવું semester પણ શરુ થઇ જશે. ઘરે આવીને થોડો આળસું થઇ ગયો'તો એટલે આ mail લખવામાં time લાગ્યો.

નોંધ : નીચે લખેલી બધી જ વાતો માં મેં કોઈની પણ લાગણી દુભાવવાની કોશિશ નથી કરી. એ છતાં પણ જો કોઈને એવું લાગે તો મને માફ કરે.

આપણી ભારતીય સંસ્કૃતિ માં આપણે જેમના મેહમાન થયા હોઈ એમને આપણે પેહલા માન આપવું જોઈએ. આપણે બધા અત્યારે યુ.વી.પટેલ કોલેજ ના મહેમાન છીએ અને આપણા યજમાન ભાવેશ પટેલ અને હિતેશ રાજપૂત થાય. તો સહુ થી પહેલા હું આ "बड़े मिया छोटे मिया" વિષે લખીશ.

ભાવેશ :

ભાવેશ તારા વિષે હું બીજું કઈ લખું એ પેહલા તને એ કહીસ કે યાર તું આ નવા semester માં કોઈ દિવસ first bench પર ના બેસીશ. કારણ કે જ્યારે પણ તું first bench પર બેસે છે ત્યારે તારી height ને લીધે મને તારા નાના નાના વાળ સિવાય કશુ જ દેખાતું નથી.  બીજું એ કે ભાવેશ મહેનતુ ઘણો છે. Faculty કઈ પણ કામ આપે ભાવેશ કરીને લાવે જ. અને યાર ભાવેશ તારી આંખો બહુ નાની છે. એટલે તું હસે છે ત્યારે તો એમ લાગે કે જજાણે આંખો બંધ થઇ ગઈ. અને મેં એક વાત notice કરી છે કે જ્યારે પણ તને કોઈ faculty પ્રશ્ન પૂછે ત્યારે તું બહુ જ ગભરાય જાય છે. અલા ભાઈ, નાં આવડે તો ચાલે એમાં આટલું ગભરાવાનું શું ?

હિતેશ :

આ છોટે મિયા ખુબ હોશિયાર અને ઉસ્તાદ છે. One thing I have noticed about Hitesh is that he believes in smart work and I like it. ઓછી મહેનતે વધુ ફાયદો કેમ કરવો એ હિતેશ ને સારું આવડે છે. Keep it up Hitesh.

રેશ્મા :

આ છોકરી, બાપ રે બાપ. એ જેટલું એક અઠવાડિયા માં વાંચતી હશે એટલું તો કદાચ હું આખા મહિના માં પણ નહિ વાંચતો હોવ. અલી છોકરી આટલું બધું નાં વાંચીશ , મને (અને મારા જેવા ૨-૩ જણ ને) અમારા પર અમુક વાર શરમ આવી જાય છે. :-) Anyways, its good that you study hard. પણ યાર તારે લીધે અમારે અમુક વાર તકલીફ પડે છે કારણ કે જ્યારે પણ કોઈ faculty કઈ પણ submit કરવાનું કહે એટલે તારું તો બધું તૈયાર હોઈ, પણ મારા જેવા ને તો એ પણ ના ખબર હોઈ કે આજે કઈ બતાવાનું હતું. :-)

બીજું એ કે આ છોકરી ને એની ઝુલ્ફો સાથે રમવાનું બહુ ગમે છે. મેં એને ઘણી વાર ઝુલ્ફો થી રમતા જોઈ છે. અને જ્યારે પણ કોઈ છોકરી એની ઝુલ્ફો થી રમતી હોઈ ત્યારે મને એક શાયરી યાદ આવે છે :

"તારી લટકતી ઝુલ્ફો ને કાબુ માં રાખ, કેટલા ને ઘાયલ કર્યા હવે તો શરમ રાખ." :-)

અંકુર ભાઈ :

આ માણસ દેખાવે ઘણો શાંત છે, ઊંડા સમુદ્ર ની જેમ. પણ એની ગેહારાય માં ઘણા બધા મોતી પડેલા છે. મારા કરતા ઘણા મોટા છે અને ઘણા experienced છે. એમની સાથે થોડી કલાકો ગાળો તો તમને ખબર પડે કે આ માણસ કેટલો practical, કેટલો experienced અને કેટલા બધા philosophical છે. જીવન કેમ જીવવું, લોકો સાથે કેવી રીતે વર્તવું એ બધું આમની પાસે થી ખાસ શીખવા જેવું છે. અંકુર ભાઈ માન છે મને તમારા પર.

સમીના :

આમનું નામ સાંભળી ને મને Shakira બહેન ( બહેન જ કહેવી પડે ને, આપણ ને ક્યા મળવાની છે :-) ) નું ગીત "વકા વકા - સામીના મીના એ એ" યાદ આવે છે. Basically હોશિયાર અને મહેનતું છે પણ અમુક વાર એમનો face એટલો બધો tensed લાગે કે મને એમ થાય કે મને કેમ ક્યારેય આટલું tension નથી આવતું !!!!

સમીના બીજું તમને એ કહેવાનું કે તમે જ્યારે હસો છો ત્યારે તમે તમારી smile એકદમ દબાવી ને હસતા હોવ એવું લાગે છે. અરે યાર ખુલ્લા દિલે, મોઢું ખુલ્લું રાખીને હસો ને, હસવાના ક્યાં પૈસા થાય છે.

વિમલ :

આ છોકરો ઘણો મહેનતુ અને હોશિયાર છે. પણ હજી એના માં બાળકવૃત્તિ છે. અને સહુથી સરસ વાત એ કે એ બધાને મદદ કરે છે. જો વિમલ અને આપણા મુરબ્બી શ્રી મૈત્રેય પટેલ hostel માં ના રેહતા હોત તો તો હું જરા પણ નાં વાંચતો હોત. એ બંને ને લીધે મને ઘણો ફાયદો થાય છે.

આદેશ :

આદેશ દિવસ માં ઓછા માં ઓછુ ૧૦૦ વાર પોતાના ચશ્માં ચડાવશે અને hair-style સરખી કરવા વાળ માં હાથ ફેરવશે અને આ બંને કામ એ Consecutively કરશે. :-) બાકી આમ માણસ વ્યવસ્થિત છે. કોઈ મગજમારી નથી. અને આદેશ અને શ્રીકાંત મને canteen માં બહુ જ company આપે છે. Class માંથી બીજું કોઈ canteen માં મળે કે ના મળે પણ હું, આદેશ અને શ્રીકાંત તો હોઈએ જ.

દર્શના મેડમ :

આમના વિષે કઈ પણ લખતા પેહલા એક ગીત :

"ये चाँद सा रोशन चेहरा, जुल्फों का रंग सुन्हेरा, ये झील सी नीली आँखें, कोई राज़ हे इन में गहरा..."

દર્શના મેડમ ને જોઈને મને તરત જ Aishwarya Rai યાદ આવે છે અને પછી આ ગીત. દેખાવે ખુબ જ સુંદર અને મસ્ત મજાની આંખો. મેડમ તમારે તો આ M.Tech ની માથાકૂટ મૂકી ને ફિલ્મ line માં જવું જોઈએ. આમની સાથે મારે કોઈ દિવસ ખાસ કઈ વાતો નથી થઇ એટલે એમના સ્વભાવ વિષે કઈ ખબર નથી એટલે કઈ વધારે લખાય એમ નથી.

મૈત્રેય :

ખૂબ જ મહેનતુ છોકરો. ભાભી સાથે વાત કરવા સિવાય એ કોઈ પણ જાતનું entertainment માં નથી માનતો (જો કે ભાભી સાથે વાત કરવા મળે પછી બીજું જોઈએ પણ શું, બરાબર ને મૈત્રેય ?) થોડાજ મહિના માં મૈત્રેય ના લગ્ન છે અને એને એની ખૂબ જ ઉતાવળ છે. J થશે ભાઈ થશે, શાંતિ રાખ થોડા મહિના. અને લગ્ન કરેલા આપણા અમુક classmates ને પૂછી જો કે લગ્ન પછી કેટલી માથાકૂટ હોઈ છે, એટલે જેટલા મહિના કૂવારો છે એનો આનંદ માણ. J બીજું એ કે મૈત્રેય ને અમુક વાર ભણવાનું ખુબ જ tension આવી જાય છે અને ત્યારે એની સાથે આપણે મજાક કે માથાકૂટ કરીએ તો આપણી તો વાટ જ લાગી જાય.

નિશા :

નિશા ને જોઈને મને નાનપણ માં સાંભળેલી પરીઓ ની વાર્તાઓ માં મેં જે પરીઓ ના દેખાવ ની કલ્પના કરેલી એ યાદ આવે છે. ખુબ જ સુંદર, શાંત અને હલકું હલકું સ્મિત આપતી આ છોકરી ને જોઈને મને એવું જ લાગે કે પરીઓ આવી જ હશે. અને આ પરી એ હાલ મા જ લગ્ન કર્યા છે તો એ માટે મારી એને શુભેચ્છા. વધારે તો મેં કોઈ દિવસ કઈ ખાસ વાત નથી થઇ નિશા સાથે એટલે વધારે લખાય તેમ નથી.

રવિ :

નામ છે રવીન્દ્ર, પણ બહુ ઓછા લોકો ને ખબર છે. મને પોતાને પણ ઘણા દિવસ પછી ખબર પડી. છોકરો GATE qualified છે. અને ખુબ જ સીધો છોકરો. મદદ પણ કરે. પણ હોશિયાર હોવા છતાં થોડો આળસુ છે. એમાં એનો વાંક નથી કારણ કે એ કડી થી up-down મા જ એ થાકી જતો હોય એમ લાગે છે. એક તો છે મારી જેમ single body એટલે પાછો થાક વધારે લાગતો હશે. J

શ્રીકાંત :

Class માં જો મારા જેવો બીજો કોઈ માણસ શોધવો હોઈ તો એ શ્રીકાંત. એટલું ખરું કે એનું programming મારા કરતા વધારે સારું છે બાકી મારા જેવો જ બિન્દાસ અને free પડે એટલે મારી જેમ જ canteen માં ભાગવા વાળો. આ છોકરો હોશિયાર ઘણો છે. ખાવાનો ખુબ જ શોખીન. અને class માં બધા tension માં હોઈ શકે પણ શ્રીકાંત ના face પર મેં આજ સુધી tension નથી જોયું. એની સાથે વાત કરો એટલે તમારું tension ગાયબ.

તુષાર :

આ માણસ બોલે છે કઈ અને કરે છે કઈ. દેખાવ એવો કરે કે એકદમ tension free છે પણ અંદર થી tension માં હોય. દેખાવ એવો કરે કે વાંચતો નથી પણ ઘરે જઈને વાંચતો હોય. બાકી એમ માણસ સારો છે.

જાનકી :

આ છોકરી ને જોઈને મને મારી B.E ની એક classmate યાદ આવી જાય. આ છોકરી ઘણી જ helpful અને class ની બધીજ girls માંથી બિન્દાસ હોય તો આ એક જ છે. Girl, I like your attitude. Keep it up.

આનંદ ભાઈ :

હવે આમના વિષે તો હું શું કહું ? એ પોતે એક ખુલ્લી કિતાબ જેવા છે. class ના સમાજ સેવક કહો, helpful કહો કે enjoyable person કહો, એમના માટે તો વિશેષણો ઓછા પડે છે. ખૂબ જ મસ્ત માણસ. class માં જો આનંદ ભાઈ ના હોત તો કદાચ આપણા class માં અત્યારે જેટલું girls અને boys વચ્ચે communication છે એટલું પણ નાં હોત. God bless you man.

કાજલ :

એકદમ શાંત છોકરી. બહુજ ઓછુ બોલે. પણ એમની સાથે મારે કાયમ ATN ની lab માં એમની બાજુ માં બેસવાનું આવતું એટલે એમને થોડો જાણતો થયો. મારી જેમ કવિતા ના શોખીન છે. મારી કવિતાઓ ના blog પર વખાણ કરવા માટે આભાર. ATN ની lab માં હું એમના PC મા જ ડોકિયા મારતો હોવ કારણ કે મને તો program શેનો છે એ પણ ના ખબર હોય. એ થોડું ઘણું programming કરે, પછી આગળ એમને પણ કઈ ના આવડતું હોઈ. પણ એ મારી જેમ બેસી ના રહે. Monitor સામે જ તાક્યા કરે અને કઈ ને કઈ type કરે અને પછી પાછુ એ type કરેલું delete કરી નાખે. પછી મોડે મોડે મને સમજાયું કે એ પણ મારી જેમ time pass જ કરે છે.

બીજલ :

મને તો એ નથી સમજાતું કે આટલી હોશિયાર અને confident છોકરી M.Tech કરવા શું કામ આવી છે અને એ  પણ પાછુ company ની job છોડી ને. મેં મારી life માં ભાગ્યે જ એવી કોઈ છોકરી જોઈ છે જેનું programming બીજલ જેટલું સારું હોય. કદાચ આગળ જોઇશ પણ નહિ. બીજું એ કે આ છોકરી ને આંખો પટપટાવાની ટેવ છે. અને ઘણી જ helpful છોકરી છે.

અને છેલ્લે હું. મારા વિષે તો હું શું લખું ? મારા વખાણ કરતા મને શરમ આવે છે. એટલે આટલે થી લખવાનું બંધ કરું છુ. અને હા , ફરી વાર બધાની માફી માંગુ છુ, જો કોઈને ખોટું લાગ્યું હોઇતો. અને હા, જો તમે લોકો બધા હા પાડો તો મારે આ આખો mail મારા blog પર update કરવો છે. પણ હા, જો કોઈને કઈ problem ના હોઈ તો જ.

આભાર.