Thursday, July 11, 2019

બાપ-દીકરી નો સંબંધ

ઑફિસમાં  જમવા  બેસીયે  ત્યારે  અમારી  બાજું  ના ટેબલ પર 4-5 છોકરીઓ બેસે છે. સાથે જમવા બેસે એટલે અમારે એમની સાથે વાટકી-વ્યવહાર ખરો (વાટકી વ્યવહાર કરતાં વાનગી-વ્યવહાર વધું— દાળ-ભાત-શાક-રોટલી તો બધા પાસે હોય એટલે વાનગી વ્યવહાર વધારે).

એ 4-5 છોકરીઓમાં થી આજે જમતી વખતે એક ના પપ્પાનો ફોન આવ્યો. નેટવર્ક કવરેજ બરાબર ન હોવાથી એને પપ્પા સાથે બરાબર વાત ન થઇ. એટલે એ જમી-નજમી અને ઉતાવળ કરીને એની બહેનપણીઓ જમી લે એની રાહ જોયા વગર એ જતી રહી - એના વાહલાં પપ્પાને કૉલ કરવા.

અને મને તરત વિચાર આવ્યો કે જલ્દી જલ્દી જમીને પપ્પાને કૉલ કરવા જતું રેહવું એ   એક દીકરી જ કરી શકે. બાકી અમને છોકરાઓને તો પપ્પાનો ફોન આવે એટલે બીક જ લાગતી હોય (જો કે મારે પપ્પા સાથે એવું નથી-આ તો એક જનરલ વાત છે પપ્પા અને દીકરા ના સંબંધોની :-) )

પેલી છોકરીની એના પપ્પા પ્રત્યેની આ નાની એવી કાળજીની વાત મને લાગણીસભર બનાવી ગઈ અને હવે તો હું પણ એક દીકરીનો પિતા થઇ ગયો છું એટલે મને તરત મારી દીકરી યાદ આવી ગઈ.

હજું 2 દિવસ પહેલાંની જ વાત કરું તો રીવાંશી જમવા બેસે એટલે એને જ્યારથી ગાંધીનગર આવી છે ત્યારથી એ જમે ત્યાં સુધી હું એની સાથે જ હોઉં છું. પણ એ દિવસે હું કોઈ કારણોસર બહાર ગયો તો એ રડવા લાગેલી. :-(

રાતે સૂતી વખતે પણ જો એને ઊંઘ ન આવતી હોય તો એને મારી પાસે આવી ને રમવું જ હોય છે.

આમ બાપ-દીકરીનો પ્રેમ સાચે જ ખુબ લાગણીસભર હોય છે.

મારા વહાલાં બાળકોને - ૫

મારા વાહલા બાળકો, બીલેટેડ હેપ્પી બર્થડે! આ પોસ્ટ તમને ઘણા વખત પહેલાં લખવાની હતી પણ, સમય નો અભાવ અને ખાસ કરીને આળસને લીધે આ પોસ્ટ રહી જ જતી હ...