પોસ્ટકાર્ડ ઉપર પ્રેમ પત્ર

Internal exams over. Going to Bharuch for Diwali vacation of 15 days.

Todays date 30102010.

Was feeling bored, so tried to think of some lines. And these are the lines which came to my mind. में जानता नहीं आप क्या लगते हो मेरे , फिर भी ये जानता हूँ की आप हो गए हो मेरे, इस नाते को कौनसा नाम दूं ये पता नहीं, फिर भी ये जानता हूँ की ये नाता सिर्फ दोस्ती का नहीं. - यशपालसिंह जडेजा

Our first internal exams will be from 28th-30th October, 2010. 28th - Advance topics in Networks (11am to 12pm) and Computation Intelligence (3pm to 4pm) 29th - Computer Graphics (11am to 12pm) and Distributed Computing (3pm to 4pm) 30th - Cryptography and Network Security (11am to 12pm) So will be rushing home after the exam on 30th. And will be returning after Diwali vacation gets over, may be on 15th November.

Wrote this poem just a few minutes back sitting here in my hostel room no. 212. લોકો માટે દુવા કરી, મારી દુવાઓ ભૂલી ગયો, હ્રદય ને રડતું મૂકી, આંસુ પાડવાનું ભૂલી ગયો. પ્રેમિકા ને આપવા ફૂલ, બનાવ્યો મોટો બગીચો, કમનસીબી કે વખત આવ્યે એ ફૂલ આપવાનું ભૂલી ગયો. મિત્રો ના જખ્મો નો ઈલાજ કરતો રાત દિન, મારા જખમી દિલ નો ઈલાજ કરવાનું ભૂલી ગયો. સ્વજનોનો ના નિધન વખતે લખ્યા ઘણાં મૃત્યુગીત, મારા નિધન પેહલા મારું મૃત્યુગીત લખવાનું ભૂલી ગયો. બિનવારસી લાશો ને ઘણી વાર મેં દફનાવી છે, પણ, મારી ખુદની લાશ માટે કબર ખોદવાનું ભૂલી ગયો. - યશપાલસિંહ જાડેજા

હું તને એમ નહીં પૂછું "તારી આંખમાં આંસુ કેમ છે ?" માત્ર એટલું જ કહીશ "આવ, મારી બાજુમાં બેસ !" - વિપિન પરીખ મને મેવાડમાં મીરાં મળી નહીં. મને વૃંદાવનમાં રાધા મળી નહીં. પણ કદાચ, એમાં મારો પણ દોષ હોય. મેં મુંબઈ છોડ્યું જ ન હોય ! -વિપિન પરીખ સુખ, ચાલીના નળમાંથી માંડમાંડ ટપકતું પાણી ટીપે ટીપે. દુ:ખ, ચર્ચગેટના સ્ટેશન પર ઊતરતાં ટ્રેનમાંથી એક પછી એક માણસોના મોજાં… દરિયો… - વિપિન પરીખ મકાન પડી ગયું બાળક દટાઈ ગયું ને ડોસી બચી ગઈ. 'આમ કેમ?' એ પ્રશ્નને એ લોકો કાટમાળ સાથે ઉપાડી ગયા. - વિપિન પરીખ મને મારી ભાષા ગમે છે કારણ બાને હું બા કહી શકું છું. 'મમ્મી' બોલતાં તો હું શીખ્યો છેક પાંચમા ધોરણમાં. તે દિવસે ખૂબ રોફથી વાઘ માર્યો હોય એમ મેં 'મમ્મી' કહીને બૂમ પાડેલી. બા ત્યારે સહેજ હસેલી - કારણ બા એક સાદો પોસ્ટકાર્ડ પણ માંડ માંડ લખી શકતી. બા બેંકમાં સર્વિસ કરવા ક્યારેય ગઈ નહોતી અને રાત્રે 'લાયન્સ' પાર્ટીમાં ગઈ હોય એવું યાદ પણ નથી. બા નવી નવી 'ડિશ' શીખવા 'cooking class'માં ગઈ નહોતી છતાં ઇંગ્લિશ નામ ખડક્યા વગર એ થાળીમાં જે મૂકતી તે બધું જ અ

Todays date 20.10.2010.

Reached hostel in the evening. Alone in the room as my room-mates will be arriving tomorrow morning. Today hostel seems to be too quiet as from tomorrow 1st year students are having their internal exams and rest of the students will be arriving tomorrow morning.

I won't be playing Garba this Navratri as am not keeping well these days :-( and secondly I've to go back to hostel on Sunday i.e. Dusheraa. And as such am having too much work to complete (assignments and practicals).

Came Bharuch yesterday afternoon as had too much stomach ache and vomiting previous night.

Within few minutes, the Date and Time will be 10-10-10 10:10.

At this small hospital in Kherva village. Doctor's name is Rambhai Patel, M.B.B.S. Had little fever, body aching and shivering last night. Luckily this hospital is open even on Sunday otherwise it was difficult for me to wait till tomorrow morning.

Garba in full swing in Boys Hostel (Uma Hostel).

Today I completed 1 week here in M.Tech. Last Friday I left Bharuch and came here. Reached here around 10 and then had to pay the hostel fees, unload my stuff and pay remaining fees and fill different forms at the college. I, alongwith Pappa, Mummy and Uncle came here in our car. Then finally, after all other official formalities got completed, I attended last two lectures in my class. And then finally went to hostel, walking about 2 kms or even more. My roommates are 2 good guys, Amit and Nishit, both in M.Tech. (CAD/CAM). They completed their B.E in Mech. Engg. from C.U. Shah College of Engineering, Wadhwan. Hostel food is as usual bad, which my friends used to complain in B.E. Also now I've to get up early as tea and breakfast is between 7-8. And I've to eat lunch before going to college, which starts at 10:00am. So having lunch at 9:30 is just too awkward for me, for a person, who generally used to get up at 9:00 am. And then walk 2-2.5 kms to reach college. I've to cro

Navratri celebrations in full swing here, in Uma hostel.

Wrote this poem after coming here, at Kherva. સુખ અને દુઃખ એ છે જીવનનો દસ્તૂર, નસીબ નો માર લાગે છે બહું ક્રૂર, અરમાનો થી બનાવેલો મહેલ થાય છે ચૂર, અને જીવનનો સ્વર થાય છે બેસૂર. દિલ ની ધડકનની તું છે નૂપુર, પ્રેમ ભીની લાગણીઓની તું છે પૂર, મહેરબાની કરી ના થતી મારાથી દૂર, કારણ કે, અંધકારમય જીવનની તું છે નૂર . - યશપાલસિંહ જાડેજા